پرسش باز مور و هنجارمندی اخلاقی؛ نقد پل بلومفیلد

مور (1903) در استدلال پرسش باز ادعا می‌کند که مفهوم «خوب» را نمی‌توان بر اساس مفاهیم دیگر اعم از مفاهیم طبیعی و غیر طبیعی تعریف کرد. پل بلومفیلد (2006) به تبعیت از داروال-گیبارد-ریلتن (1992) تقلیل ناپذیری مفهوم خوب را مبتنی بر هنجارمند بودن این مفهوم تبیین نموده است. بر اساس این ایده، مفهومِ «خوبی» بر خلاف مفاهیم دیگری که معمولاً در تعریف خوبی بیان می‌گردد، مثل مفهومِ «لذت بخش بودن»، ویژگیِ راهبر کنش بودن را داراست. افزون بر این بلومفیلد هنجارمندی مفهوم خوب را قابل قیاس و شبیه به هنجارمندی معناشناختی می‌داند. مطابق استدلال پیروی از قاعده‌ ویتگنشتاین معنا هنجارمند است به این اعتبار که معانی الفاظ واجد خصیصۀ راهبری کنش هستند و به بیان دیگر معانی واژگان کاربست آنها را در زبان به نحوی هنجاری مقیّد می‌کند. هدف اصلیِ ما در این مقاله بررسی ادعای بلومفیلد و مقایسه هنجارمندی در حوزۀ اخلاق با هنجارمندی معناشناختی است. بدین منظور ابتدا به ایضاح استدلال پرسش باز مور و سپس به توضیح هنجارمندی معناشناختی خواهیم پرداخت. پس از آن برهان بلومفیلد را بازتقریر خواهیم کرد و در پایان استدلال خواهیم کرد که بر خلاف نظر او هنجارمندی در حوزۀ اخلاق با هنجارمندی معناشناختی شباهت ندارد.

Moore’s Open Question and Moral Normativity: A Reply to Paul Bloomfield

In his socalled Open Question Argument, Moore (1903) argues that the concept of &good& cannot be defined on the basis of natural concepts as well as nonnatural ones. Following Darwall, Gibbard and Railton (1992), Paul Bloomfield has explained the nonreducibility of the concept of good based on its normativity. Moreover, he claims that the normativity is commensurable and similar to the so called normativity of meaning. According to Wittgenstein’s rule following argument, meaning is normative, namely, expressions’ meaning have actionguiding role; in other words, meaning normatively constrains an expression’s use in language. Our aim in this paper is to consider Bloomfield’s claim and compare normativity in ethics with the normativity of meaning. In order to do so, we will elucidate the open question argument and the normativity of meaning. We will then reconstruct Bloomfield’s argument, and finally argue that, contra Bloomfield, the normativity in ethics and the normativity of meaning are not similar.