حکمت عملی از نظر آکویناس

آکویناس بر این باور بود که عقل عملی مانند عقل نظری مبادی ای بدیهی دارد که بی نیاز از اثبات است. این مبادی بدیهی همان اصول کلی قانون طبیعی است که از طریق سیندرسیس درک می شود. از نظر آکویناس از آنجا که سیندرسیس خطاناپذیر است و ما درک یکسانی از احکام قانون طبیعی داریم، خطای اخلاقی، ناشی از وجدان خاص ما انسانها است. وی بر خلاف ارسطو، مدعی است که فضایل اخلاقی غایت را تعیین نمی کند، در حقیقت این سیندرسیس است که غایت را برای فضایل اخلاقی تعیین می کند. غایتی که از طریق سیندرسیس به ادراک ما در می آید غایتی کلی است که میان شخص فضیلتمند و رذیلتمند مشترک است. آکویناس متناظر با دو نوع عاقبت اندیشی، دو نقش برای آن قائل است؛ عاقبت اندیشیِ عام، غایتِ قریب را تعیین می کند و عاقبت اندشیِ خاص، انتخاب ابزار را انجام می دهد؛ سیندرسیس نیز غایت نهایی را تعیین می کند. بنابراین از نظرآکویناس نقش عقل عملی منحصر به ابزار نیست و به غایت نیز تسری می یابد. وی با بدیهی دانستن اصل اول عقل عملی، عقل عملی را در زمینه اکتشافی، مرتبط با جزء علمیِ نفس و در زمینه توجیهی، مرتبط با جزء محاسبه گر آن می داند. این در حالی است که ارسطو به وضوح در کتاب ششم اخلاق نیکوماخوس،عقل عملی را مرتبط با جزء محاسبه گر می داند نه جزء علمی.