انسان‌مداری و بازنمود آن در تعریف حیوانات در فرهنگ فارسی معین تحلیلی در چارچوب انگارۀ زبان‌شناسی زیست بومی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
غیاثیان مریم السادات ,شیرینی اکبر
|
|
منبع
|
پژوهش هاي زبان شناسي - 1395 - دوره : 8 - شماره : 1 - صفحه:53 -70
|
|
چکیده
|
زبان شناسی زیست بومی رویکردی نوین در پژوهش های زبانی است که به تبیین چرایی و چگونگی تاثیرگذاری کردارهای زبانی بر رفتار اجتماعی سخن وران زبانی و پیامدهای آن بر محیط زیست و گونه های زیستی می پردازد. بررسی جایگاه انسان و شیوهّ بازنمایی حیوانات در فرهنگ فارسی معین بر اساس دستاوردهای زبان شناسی زیست بومی هدف این پژوهش است. این مقاله بر آن است تا به این پرسش ها پاسخ دهد: چگونه می توان انسان مداری حاکم در فرهنگ فارسی معین را درقالب یک انگارۀ پویای زبانی توصیف کرد؟ ملاک های به کار گرفته شده در تعریف حیوانات در این فرهنگ چیست؟ رابطۀ این ملاک ها با پدیداری و پایداری مشکلات زیستی در کشورمان چگونه است؟ بدین منظور به بررسی تقابل انسان و محیط زیست و چگونگی بازنمود آن در فرهنگ فارسی معین می پردازیم. برای واکاوی انسان مداری، تمامی اسامی حیواناتی که در مجموعۀ چهار جلدی فرهنگ فارسی معین معرفی شده اند، مورد بررسی قرار گرفته و نتایج در چهارچوب انگارۀ پیشنهادی تجزیه و تحلیل شده است. براساس یافته ها، کارکردهای اقتصادی، آرامش خاطر و ویژگی های فیزیکی حیوانات مهم ترین شاخصه های بازنمایی حیوانات در این فرهنگ می باشد. رمزگشایی از انسان مداری نهادینه شده در فرهنگ فارسی زبان ها، آگاهی بخشی در مورد اهمیت گونه های زیستی و ضرورت بروز رسانی تعاریف حیوانات به منظور بازتاب دغدغه های زیستی مهم ترین دستاوردهای پژوهش پیش رو می باشد.
|
|
کلیدواژه
|
گفتمان، زبان‌شناسی زیست‌بومی، تکامل فرهنگی، انسان‌مداری، فرهنگ واژگان زبان فارسی
|
|
آدرس
|
دانشگاه پیام نور, گروه زبان‌شناسی و زبان‌های خارجی, ایران, دانشگاه پیام نور, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
akshirini@hotmail.com
|
|
|
|
|
|
|