توزیع نشانه نفی جمله در گویش دشتستانی: رویکردی کمینه‌گرا

در پژوهش پیش‌رو، توزیع نشانه نفی در سطح جمله در گویش دشتستانی در چارچوب برنامه کمینه‌گرای چامسکی (1995؛ 2001) مورد بررسی قرار گرفته است. در این گویش، نشانه نفی جمله‌ علاوه بر انضمام به فعل خودایستا و فعل کمکی زماندار، در جایگاه قبل از متمم‌های فعل نیز به کار می‌رود. بدین منظور، در این مقاله با الگوگیری از زانوتینی (1997؛ 2001)، هگمن (1995)، هگمن و زانوتینی (1991)، پاین (1985)، اوهالا (1990)، هاله و مارانتز (1993) و  لاکا (1991)، ماهیت نشانه نفی جمله در این گویش بررسی شده، شیوه توزیع جایگاه(های) آن در سلسله‌‌مراتب نحوی جمله تبیین می‌گردد. یافته‌‌های پژوهش حاکی است که این نشانه در جایگاه منضم به فعل اصلی و فعل کمکی زماندار، یک «پیشوند منفی» و در جایگاه‌ قبل از متمم‌های فعل، یک «جزء قیدی منفی» محسوب می‌شود. نشانه نفی به عنوان پیشوند منفی پس از تولید در جایگاه هسته گروه نفی، با فعل مطابقه می‌یابد. در این مطابقه، مشخصه‌های تعبیرناپذیر نشانه نفی، بازبینی و ارزش‌گذاری می‌شود و این نشانه بعد از سطح نحو توسط قواعد واژـ واجی بر روی فعل تظاهر می‌یابد. در جملاتی که نشانه نفی قبل از متمم‌های فعل قرار دارد، نشانه نفی به عنوان جزء قیدی در جایگاه هسته یک گروه نفی متفاوت تولید می‌شود.