جملات شرطی رویدادی در زبان فارسی

ساخت‌های شرطی عبارت‌های زبانی متشکل از بندی وابسته و بندی پایه هستند که وقوع پدیده یا وضعیتی را به وقوع پدیده‌ یا وضعیتی دیگر مشروط می‌سازند. در این مقاله با رویکردی کمینه‌گرا بند شرطی در زبان فارسی را مورد بررسی قرار می‌دهیم. در روند این بررسی، با استفاده از اصول نظریۀ مرجع‌گزینی و برخی آزمون‌های حذف نشان می‌دهیم که بند شرطی جمله‌‌آغازین به عنوان افزوده به گروه زمان و در مواردی به فرافکن‌های بالاتری همچون گروه کانون و بند شرطی جمله‌پایانی به گروه فعلی کوچک متصل می‌شود. بند شرطی جمله‌میانی نیز در حقیقت حاصل مبتداسازی عناصری است که به پیش از بند شرطی جابجا شده اند.

Event Conditionals in Persian

Conditionals are linguistic expressions expressed by means of syntactically complex forms which consist of a conditional clausehrase and a main clause that make the occurrence of one event dependent on the occurrence of another. The present study attempts to analyze the conditional clause in Persian within the Minimalist framework. For this purpose, after a brief review of various classifications of these structures on semantic grounds, the conditional clause is considered as an adjunct clause. Then, regarding the diverse positions of conditional clause in sentence structure of various languages, two distinct approaches are introduced. Afterwards, it is proposed that as an adjunct, sentenceinitial conditional clauses involve TPadjunction and in some cases higher projections like FocPadjunction and sentencefinal conditional clauses involve vPadjunction. Principles of the Binding Theory and deletion tests provide evidence in support of this hypothesis. The sentencemedial conditional clauses are actually the output of topicalization of those elements that have been placed before the conditional clauses.