بازنمایی گفتمانی آینده مطلوب در سخنرانی مراسم تحلیف ریاست جمهوری سید ابراهیم رئیسی

مطالعۀ پیش رو قصد دارد با اتخاذ رویکردی گفتمان پژوهانه، محتوای آیندۀ مطلوب و راهبردهای مشروعیت بخشی به آن را مطالعه کند. در این پژوهش، چارچوب نظری-تحلیلی «آینده های جایگزین در گفتمان های سیاسی» به عنوان چارچوب نظری استفاده شد. همچنین، گزیده هایی از متن سخنرانی مراسم تحلیلف ریاست جمهوری سید ابراهیم رئیسی به‌عنوان داده های پژوهش انتخاب شد. تحلیل داده ها نشان می دهد که در این گفتمان محتوای معنایی آیندۀ مطلوب در چهار محور مبانی ارزشی – اخلاقی، مسائل و دغدغه‏های فرهنگی-اجتماعی، وضعیت اقتصادی و معیشتی، و سیاست بین الملل تظاهر می یابد. تحلیل‌ها نشان می دهند که فضای آیندۀ مطلوب در قالب وجه استمراری و به مدد عناصر واژ-دستوری به صورت امتداد معرفت شناختی زمان حال مفهوم سازی شده است. همچنین، با استفاده از فعل «خواستن» و قرار دادن هستار اسمی «مردم» در جایگاه فاعل این فعل، محتوای زمان آیندۀ مطلوب به عنوان مطالبه و خواست مردم بازنمایی شده است. نیز نشان دادیم که علی‌رغم امتداد معرفت شناختی حال به آینده، زمان حال با بی عملی در رابطه با محقق ساختن این مطالبات مفهوم سازی شده است. در راستای ایجاد تقابل ایدئولوژیک بین حال و آینده، این گفتمان دغدغه‏مندی دولت جدید دربارۀ مطالبات را جایگزین بی عملی زمان حال می کند. در این گفتمان، پیوستگی و امتداد فکری و عقیدتی-معرفتی، بازنمایی منبع مشروعیت بخش (جامعه مدنی) به عنوان مطالبه گر تحقق فضای آینده و عبور از بی‌عملی به دغدغه مندی نسبت به مطالبات مردم، برنامه ها و سیاست های آینده را مشروعیت بخشی می کند.

discursive representation of privileged future in inauguration speech of sayyid ibrahim rai’si

the present study seeks to examine the discursive construction of privileged future (pf) and its legitimisation strategies through adopting a discourse analytical approach. in so doing, we employed the “alternative futures in political discourses” as the analytical framework. the data for the present study comes from the inauguration speech of sayyid ibrahim rai’si, delivered on august 6, 2021. analyses indicated that the privileged future is depicted in terms of four main axioms, including axiological principles and doctrines, socio-cultural concerns, economic and financial statuses, and international politics. lexico-– through progressive aspect and different lexico-grammatical devices as the epistemological perpetuation of the conceptually--mainly carried out by construing the ‘demand’ via the main verb khastan- [to want] and positioning the nominal item mardom [people] in the subject position. findings also suggest that despite construing the present time at the epistemological bedrock of the pf, the present is features with inaction and inertia with regard to materialisation of the future-oriented civil demands. to prompt an ideological opposition between the present and future, this discourse substitutes the involvement of the new government with civil demands with the present-time inaction. in this discourse, the legitimisation for the pf policies and measures is solicited through construing the intellectual and ideological continuation of the present in the future, representation of the legitimisation repertoire (civil society) as demanding the materialisation of the pf, and construing a transition from inaction to involvement with civil demands.