نفی در زبان اشاره ایرانی (گونه تهرانی)

ناشنوایان ایرانی از زبان اشاره ای در تعاملات خود استفاده می کنند که زبانی طبیعی با دستور زبان خاص خود و مستقل از زبان فارسی است. هدف این پژوهش بررسی ساخت نفی در زبان اشاره ایرانی (گونه تهرانی) است. روش پژوهش برگرفته از پژوهش‌های بین زبانی زشن (2004, 2006) است که درباره 38 زبان اشاره انجام شده‌اند. 7 بزرگسال ناشنوای عمیق مسلط به زبان اشاره ایرانی (گونه تهرانی) به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. یک مترجم و مشاور زبان اشاره در تمام مراحل پژوهش حضور داشت. برای جمع آوری داده، ضبط ویدئویی و مشاهدۀ رفتارهای زبانی اشاره گران هنگام ارائه محرک های زبانی و همچنین مشاهده هدفمند فیلم‏هایی به زبان اشاره ایرانی (گونه تهرانی) صورت گرفت. داده ها برای بررسی وارد برنامه نرم‌افزاری elan شدند. تحلیل داده ها نشان داد که در زبان اشاره ایرانی (گونه تهرانی)، نشانه گذاری نفی هم به‌صورت دستی و هم غیردستی در شکل های مختلف قابل مشاهده است. نفی غیردستی اجباری نیست و از نظر سیطره  می تواند کل بند (منهای بخش مبتداسازی‌شده) یا بخش/بخش هایی از یک بند را دربر گیرد. منفی سازهای اصلی بند (ادات نفی دستی) عبارت‌انداز:  نه (not)، نه (no)، هیچ (none)، نه (اصلاً ، به هیچ وجه و ...) (never) و نه وجودی (not-exist). واژه بست سازی ادات نفی فراوان مشاهده شد.

negation in iranian sign language (tehrani variety)

iranian deaf people use sign language in their interactions. it is a natural language with its own grammar independent from language itself. the purpose of this research was to investigate the construction of negation in iranian sign language (tehrani variety). the research method was taken from the cross-linguistic researches done by zashen et al. (2004 & 2006), which were conducted on 38 sign languages. 7 profound deaf adults that were fluent in iranian sign language (tehrani variety) were selected by using a purposive sampling method. an interpreter and a sign language consultant were present at all stages of the research. to collect the data, video recording and observation of the signers’ language behaviors during the presentation of linguistic stimuli, as well as targeted observation of some films in iranian sign language (tehrani variety), were done. the data were entered into the elan software program for analysis. the data analysis showed that in iranian sign language (tehrani variety), negation marking could be seen in different forms both manually and non-manually. non-manual negation was not mandatory and could include the whole clause (minus any topicalised constituents) or part/parts of a clause. the basic negators of the clause (manual negative particle) were not, no, none, never, and not-exist. a lot of negation cliticisation were observed.