ساخت اضافۀ ملکی در زبان فارسی: تحلیلی از منظر دستور ساخت

زبان‌شناسیِ شناختی، شاخه‌ای است که به مطالعۀ زبان به‌منزلۀ بخشی از قوه شناخت می‌پردازد؛ ازاین‌رو، بسیاری از پژوهشگرانِ حوزه‌های زبان‌شناسی، علوم‌شناختی، عصب‌شناسی زبان به آن توجه ویژه‌ای داشته‌اند. دستور ساخت، یکی از دستورهای شناختی است که همچون زبان‌شناسی شناختی، قوۀ شناخت را مبدا تحلیل قرار داده است. به دلیل اینکه این دستور، برخلاف دستورهای پیشین، تمام واحدهای زبانی اعم از کلیات و استثنائات را تحلیل می‌کند، دستوری توانمند در ارائۀ تحلیلی جامع و یکپارچه از زبان به شمار می‌رود. بر این اساس ، در پژوهش حاضر این دستور مبنای تحلیل و مطالعه قرار گرفته است. پژوهش حاضر به بررسی ساخت‌های اضافۀ ملکی در زبان فارسی از منظر دستور ساخت می‌پردازد. براساس نتایج، ساخت‌های اضافۀ ملکی به سه طبقۀ مالکیت، اضافی و تخصیصی تقسیم می‌شوند و در میان انواع ساخت‌های اضافه در زبان فارسی، ساخت‌های اضافۀ ملکی بیشترین بسامد را دارند