تدوین چارچوب برنامه‌ریزی و طراحی توسعه‌ی فضاهای عمومی شهری (مطالعه موردی: شهر تبریز)

مقدمه: امروزه طراحی و مدیریت مناسب فضاهای عمومی شهری با توجه به نقش تاثیرگذار آنها در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، سلامت روحی-جسمی، سرزندگی و به‌طور کلی ارتقاء کیفیت زندگی به‌عنوان یک ضرورت اساسی در برنامه‌ریزی‌های توسعه‌ی شهری تبدیل شده است.هدف: هدف از پژوهش حاضر شناسایی معیارهای تاثیرگذار برنامه‌ریزی و طراحی بر توسعه‌ی فضاهای عمومی در شهر تبریز و تدوین چارچوبی استاندارد می‌باشد.روش‌شناسی تحقیق: روش تحقیق در پژوهش حاضر کاربردی- توسعه‌ای و روش گردآوری اطلاعات پیمایشی و پرسشگری از مدیران، مسئولان و کارشناسان مسائل شهری و همچنین نخبگان دانشگاهی می‌باشد. قابل ذکر است با توجه به مشخص نبودن حجم جامعه‌ی آماری، با استفاده از روش نمونه‌گیری دلفی هدفمند، 100 نفر به‌عنوان حجم نمونه تعیین شده است که نحوه‌ی دسترسی به آنها بر مبنای روش گلوله‌برفی می‌باشد. همچنین به‌منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات تحقیق از مدل‌یابی معادلات ساختاری در نرم‌افزار amos استفاده شده است.قلمرو جغرافیایی پژوهش: فضاهای عمومی شهری شهر تبریز در گونه‌های مختلف و مناطق 10گانه‌ی آن قلمرو جغرافیایی پژوهش حاضر محسوب می‌شوند.یافته ها: یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که بیشترین اثرگذاری در توسعه‌ی فضاهای عمومی شهر تبریز مربوط به مولفه‌های توجه به محتوای طرح‌ها و برنامه‌ها در برنامه‌ریزی‌ها و طراحی مناسب عملکردی فضاهای عمومی به ترتیب با ارزش 92/0 و 78/0 بوده است. همچنین در بین متغیرهای فرعی، موضوع شناسی و بررسی دقیق متغیرهای تاثیرگذار بر ارتقای فضاهای عمومی؛ انسجام و ارتباط مناسب بین اجزا و عناصر برنامه‌ریزی فضاهای عمومی در ابعاد مختلف اجتماعی، کالبدی، زیست‌محیطی و عملکردی؛ همه‌شمولی و طراحی بر مبنای گروه‌های سنی و جنسی؛ و قابلیت شخصی‌سازی (حس تعلق مکانی) به ترتیب با ارزش 91/0، 87/0، 84/0 و 83/0 دارای بیشترین تاثیرگذاری بر توسعه‌ی فضاهای عمومی شهر می‌باشند. نتایج: متاسفانه در شهر تبریز و سایر شهرهای ایران توجه به ارتقای کیفی فضاهای عمومی از رویکرد برنامه‌ریزی نامناسبی برخوردار است و بایستی محتوای طرح‌ها و برنامه‌ها، فرایند برنامه‌ریزی‌ها و اجرای طرح‌ها و برنامه‌ها مورد بازنگری اساسی قرار گیرد.

preparation of planning and design framework of urban public spaces development (case study: tabriz city)

introduction: nowadays, proper design and management of urban public spaces due to their effective role in various dimensions of economic, social, mental-physical health, vitality and generally improving the quality of life has become a basic necessity in urban development planning.research aim: the purpose of this study is to identify the effective criteria for planning and design on the development of public spaces tabriz city and to prepare a standard framework.methodology: the research method in the present study is applied-development and the method of collecting survey information and questioning managers, officials and experts on urban issues as well as academic elites. it is noteworthy that due to the uncertainty of the size of the statistical population, using the targeted delphi sampling method, 100 people have been determined as the sample size, which is based on the snowball method. also has been used to analyze the research information of structural equation modeling in amos software.studied areas: public urban spaces of tabriz in different species and its 10 regions are the geographical area of the present study.results: findings indicate that the greatest impact on the development of public spaces in tabriz city is related to the components of attention to content of plans and programs in planning and proper functional design of public spaces with a value of 0.92 and 0.78, respectively. also between sub-variables, thematics and detailed study of variables affecting the promotion of public spaces; appropriate coherence and relationship between the components and elements of public space planning in different social, physical, environmental and functional dimensions; universality and design based on age and gender groups; and the ability of personalization (sense of spatial belonging) with the values of 0.91, 0.87, 0.84 and 0.83, respectively, have the greatest impact on the development of public spaces in the city.conclusion: unfortunately, in tabriz and other cities of iran, paying attention to improving the quality of public spaces has an inappropriate planning approach and the content of plans and programs, the planning process and the implementation of plans and programs should be fundamentally reviewed.