سنجش رضایتمندی کیفیت زندگی در خام شهرها (مطالعه موردی: شهرهای بوستان و سپیدار، استان کهگیلویه و بویراحمد)

مقدمه: سیاست تبدیل نقاط روستایی به شهر، یکی از سیاست‌هایی است که در دهه‌های اخیر به‌منظور بهبود رضایتمندی ساکنان نواحی روستایی مورد توجه قرار گرفته است. در کشور ایران نیز این سیاست مورد توجه بوده است. به‌طوری که طی دهه‌های گذشته نقاط روستایی بسیاری تبدیل به شهر شده‌اند.هدف: بررسی تبدیل نقاط روستایی به شهر و نقش آن در بهبود رضایتمندی ساکنان در دو شهر بوستان و سپیدار و مقایسۀ رضایتمندی آن‌ها از این اقدام.روش‌شناسی تحقیق: نوع تحقیق کاربردی و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای و بررسی میدانی به وسیله پرسشنامۀ محقق ساخته به دست آمده است. جامعۀ آماری پژوهش حاضر شامل سرپرستان خانوار شهرهای مورد مطالعه است که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه 270 نفر تعیین شد.برای تحلیل پژوهش از آمارهای توصیفی و آزمون‌های کولموگروف اسمیرنوف، فریدمن و رگرسیون ترتیبی استفاده شد.قلمرو جغرافیایی پژوهش: این مطالعه در دو شهر بوستان و سپیدار در  استان کهگیلویه و بویراحمد انجام شد.یافته ها: یافته‌ها نشان می‌دهد که میزان رضایت از زندگی در دو شهر متفاوت است؛ با توجه به نتایج آزمون کولموگروف اسمیرونوف، رضایت از زندگی در شهر بوستان بیشتر است. نتایج آزمون فریدمن نشان می‌دهد که شهروندان ازمولفۀ کیفیت مکان در شهر سپیدار و آموزش در شهر بوستان بیشترین رضایت را دارند، در حالی که مولفۀ اقتصادی در هر دو شهر دارای کم‌ترین میزان رضایتمندی است.نتایج رگرسیون ترتیبی نیز نشان می‌دهد که در شهر بوستان متغیرهای مستقل پژوهش تاثیر زیادی در تبیین متغیر وابستۀ رضایتمندی از زندگی دارند، در حالی که در شهر سپیدار این تاثیر ضعیف و کم است. نتایج: یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که سیاست تبدیل نقاط روستایی به شهر تاثیر مطلوبی بر بهبود رضایتمندی ساکنان در شهر بوستان داشته است. در حالی که اجرای این سیاست در شهر سپیدار ناموفق بوده است.

measuring the satisfaction of the quality of life in raw cities (case study: boostan and sepidar cities, kohgiluyeh and boyer ahmad provinces)

introduction: one of the strategies that has been considered in recent decades to raise the standard of living for those who live in rural regions is the concept of converting those places into cities. due to this policy, several rural communities in iran have transformed into cities during the past few decades.research aim: residents’ satisfaction with their quality of life in boostan and sepidar and examine how the conversion of rural regions into cities has improved their quality of life.methodology: also, the research type is applied and the method is descriptive-analytical. the research data were gathered through library study and field research. the residents of the studied cities represent the research’s statistical population, which was determined using the cochran formula with a sample of 270 persons. the research was analyzed using descriptive statistics, kolmogorov– smirnov test , friedman  test, and ordinal regression.geographical area: this study was conducted in boostan and sepidar cities in kohgiluyeh and boyer ahmad provinces.results: the study’s findings indicate that the two cities have varied levels of satisfaction with their of life. the kolmogorov–smirnov test findings show that boostan city residents are better satisfied with their quality of life. according to the findings of the friedman test, place quality in sepidar city and the educational in boostan city has the maximum degree of satisfaction. while the the component of economic in both cities have the minimum levels of satisfaction.the results of ordinal regression also demonstrate that whereas the independent factors in sepidar city have a weak and low influence on the dependent variable of quality of life satisfaction, they have a significant and positive impact in boostan city.conclusion: in general, the results of the study show that the policy of promoting settlements and the measures taken have been successful in boostan in contrast to sepidar.