تحلیل و ارزیابی زیست پذیری در بافت‌های فرسوده شهری (مورد پژوهش: شاهین‌دژ)

زیست پذیری یکی از رویکردهای جدید در راستای کاهش مشکلات زیست‌محیطی، اقتصادی، اجتماعی شهرها بر مبنای ظرفیت‌ها و نیازهای آن است. ازآنجا بافت‌های فرسوده با مشکلات اقتصادی، کالبدی، زیست‌محیطی و ... مواجه‌اند، توجه به رویکرد زیست پذیری و استانداردهای آن در کاهش مشکلات فوق و ارتقای کیفیت زندگی و کارآمدی مدیریت شهری موثر است. پژوهش حاضر باهدف، تحلیل شاخص‌های زیست پذیری در بافت فرسوده شهر شاهین‌دژ تدوین ‌شده است. این مقاله از نوع روش توصیفی تحلیلی و ازلحاظ هدف کاربردی است. این پرسشنامه بین 25 نفر به‌صورت تصادفی ساده بین متخصصان و مدیران شهری در دسترس، توزیع گردید و پنج عامل از عوامل موثر بر زیست پذیری شهر شاهین‌دژ (اجتماعی، اقتصادی، زیست‌محیطی، کالبدی و مدیریتی) مورد بررسی قرار گرفتند. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش ای‌اچ‌پی‌فازی استفاده ‌شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که در بخش اجتماعی، شاخص میزان مشارکت (0.229)؛ در بخش اقتصادی، میزان درآمد و هزینه خانوار (0.211)، در بخش مدیریتی، ایجاد تسهیلات مالی برای ساکنان بافت (0.185)؛ در بخش کالبدی، میزان فشردگی و ریزدانگی ساختمان‌ها در بافت (0.138) و در بخش زیست‌محیطی شاخص کمیت و توزیع پراکنش فضای سبز در سطح بافت‌های فرسوده (0.230) از اهمیت بیشتری قرار دارند و نشان‌دهنده میزان اهمیت هر یک از آن‌ها در زیست پذیری بافت‌های فرسوده است. در پایان نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها پیش روی زیست پذیری شهر شاهین‌دژ مورد مطالعه قرار گرفتند.

analysis and evaluation of viability in urbanworn out textures (a case study of shahindej)

liveability one of the new approaches to reducing environmental, economic and social problems of cities is based on their capacities and needs. since worn out textures face economic, physical, environmental and other problems, paying attention to the biodiversity approach and its standards is effective in reducing these problems and improving the quality of life and efficiency of urban management. the purpose of this study was to analyze the bioaccumulation indices in the worn out texture of shahindez city. this paper is a descriptive analytical and applied purpose study. the questionnaire was distributed among 25 people by simple random sampling and five factors affecting the viability of shahdinjeh city (social, economic, environmental, physical and managerial) were investigated. data analysis was performed using fahp method. the findings show that in the social sector, the rate of participation (0.229); in the economic sector, the rate of income and household expenditure (0.211), in the management sector, providing financial facilities for tissue residents (0.185); buildings are more important in texture (0.138) and in the environmental section of the quantity and distribution index of green space at the surface of worn textures (0.230), indicating the importance of each of them in the viability of worn textures. at the end, the strengths, weaknesses, opportunities, and threats to the viability of shahindezh were studied.