تحلیلی بر نقش کیفیت فضاهای عمومی در پایداری اجتماعی (مورد پژوهی: محله تجریش)

هزاره سوم به عنوان سدۀ شهرها با چالش هایی دلهره آوری همراه است که نشات گرفته از فعالیت های مخرب نوع بشری بویژه در بستری به نام شهر طی چهار دهه گذشته است. این امر تکاپو برای آبادانی و بهروزی شهرها با رهیافتی دگرسان (توسعه پایدار) را به بایستگی اجتناب ناپذیر مبدل ساخته است. در این میان، حفظ و توسعه فضاهای عمومی با کیفیت به عنوان عنصر حیاتیِ شهری کامیاب، رهیافتی نیرومند و موثر برای ارتقای رخساره مغفول پایداری شهری (پایداری اجتماعی) تلقی گشته و در دستور کار برنامه ریزان، سیاست مداران درگیر در عرصه مسائل شهری قرار گرفته است. در این راستا، این مقاله به مفهوم سازی این نقش حیاتی فضاهای عمومی پرداخته و سپس با توسعه شاخص های جامع و پرسشنامۀ منبعث از آن ها، به بررسی کیفیت فضاهای عمومی محله تجریش و همچنین رابطۀ بین کیفیت فضاهای عمومی و پایداری اجتماعی از دیدگاه ساکنان محله  پرداخته است.  روش تحقیق به صورت پیمایشی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری ساکنان محله تجریش می باشند. حجم جامعه نمونه با توجه به فرمول دنیل 401 نفر تعیین و براساس آزمون های t، رگرسیون و تحلیل مسیر اقدام به تحلیل داده ها نموده است. یافته ها نشان می دهد که شاخص های دربرگیرندگی، ایمنی و امنیت و فعالیت های معنادار مهم ترین شاخص های موثر در کیفیت فضاهای عمومی در محله تجریش می باشند. همچنین در بررسی میزان اثرگذاری شاخص های کیفیت فضای عمومی بر پایداری اجتماعی شاخص های ایمنی و امنیت، دسترسی، فعالیت های معنادار و دربرگیرندگی به صورت مستقیم و مطلوبیت و آسایش به طور غیر مستقیم بر پایداری اجتماعی در محله تجریش تاثیر گذار می باشند. همچنین فعالیت های معنادار و دربرگیرندگی اثرات مستقیم و غیر مستقیم بر پایداری اجتماعی محله دارند.

Analyzing the Impacts of Quality of Public Space on Social Sustainability (Case Study: Tajrish Neighborhood)

The third millennium as an “era of cities” associated with major challenges, mainly derived by human malicious activities, especially in cities, over the last four decades. This issue has required alternative development approach to sustainability and livability of cities. In this context, maintenance and development of high-quality public space widely have been recognized as an effective approach to social sustainability of cities. Accordingly, this paper aimed to conceptualize the role of public space in social sustainability. We calculated sample size based on Daniel’s Formula. One-sample T test, Pearson’s correlation, multi-criteria regression have been used to measuring indicators. Findings revealed that inclusiveness, safety, and meaningful activities are the most important indicators in quality of public space in Tajrish neighborhood. In addition, in effort to evaluating impacts of quality of public space indicators on social sustainability we found that safety and security, access, meaningful activities and inclusiveness indicators have direct impact on quality of public space and comfort and pleasantness have indirect impact on social sustainability of Tajrish neighborhood. It is accomplished with direct and indirect impact of meaningful activities and inclusiveness on social sustainability.