سنجش رضایتمندی شهروندان از کیفیت زندگی در شهر گرمی

در پی توجه به ابعاد کیفی زندگی انسان، مفهومی با عنوان «رضایت از زندگی» مورد توجه قرار گرفته و سنجش «کیفیت زندگی» به تمامی اقشار انسانی و در شکل های مختلف تسری یافته است. امروزه کیفیت زندگی در شهرها و رضایت از آن موضوعی است که در مدیریت و برنامه‎ریزی شهری نیز بدان پرداخته می‎شود. در همین زمینه، هدف مطالعه حاضر، سنجش رضایت از کیفیت زندگی در شهر گرمی و مطالعه تطبیقی محلات هشتگانه این شهر بوده است که با استفاده از 62 شاخص ذهنی در قالب هشت متغیرِ طبقه‎بندی شده صورت پذیرفته است. این تحقیق به لحاظ روش از نوع پیمایشی و از نظر هدف در زمره تحقیقات کاربردی قرار دارد. جامعه آماری تحقیق را شهروندان شهر گرمی تشکیل می‎دهند که از میان آنها به تعداد 378 پرسشنامه با استفاده از فرمول کوکران به صورت تصادفیِ طبقه‎بندی شده توزیع شد. پایایی پرسشنامه از طریق آزمون آلفای کورنباخ سنجیده شده که ضریب آلفای 0.82 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‎های جمع‎آوری شده از آزمون‎های t تک نمونه‎ای، واریانس یکطرفه (و آزمون تعیقی شفه)، کروسکال والیس و فریدمن، حسب مورد استفاده شده است. نتایج نشان می‎دهد کیفیت زندگی در شهر گرمی در سطحی نامطلوب از سوی شهروندان ارزیابی شده و در کل میزان رضایت شهروندان از مجموع شاخص‎های مورد بررسی کمتر از میانه (میانه نظری = 3) است. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه نشان می‌دهد که بین ویژگی‎های فردی پاسخگویان با برداشت آنها از کیفیت زندگی شهری تفاوت وجود دارد. همچنین، از نظر کیفیت زندگی در بین محلات هشتگانه شهر تفاوت وجود دارد، بطوری که سطح کیفیت زندگی محله‎های شهر گرمی را می‎توان در چهار گروه قرار داد.