سنت های محلی و همیاری در مدیریت شیر دامهای گوسفندی چراکننده از مرتع- نمونهای از دانش بومی در روستای لزور
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
رحمانی آزاد الهام ,قربانی مهدی
|
|
منبع
|
مرتع - 1395 - دوره : 10 - شماره : 1 - صفحه:82 -92
|
|
چکیده
|
گله داران در جوامع روستایی و عشایری در ایران جهت انجام امور گله داری و مدیریت دام های خود فعالیت هایی را به صورت مشترک و در کنار هم انجام می دهند. این همکاری متقابل یا در واقع همیاری نقش مهمی را در بین گله داران ایفا می نماید. روش مطالعاتی در این تحقیق بر مبنای روش های پیمایشی است که جهت تولید اطلاعات از روش های کیفی مشاهده مستقیم، مشاهده مشارکتی و مصاحبه سازمان یافته استفاده شده است. نتایج این تحقیق در بر گیرنده ابعاد مختلفی از دانش بومی از جمله تحلیل شیوه مدیریتی مکانیسم تعاونی سنتی شیررفیق بر پایه همیاری و سنت های و باورهای محلی مرتبط با آن می باشد. در این تحقیق بر همیاری فصلی در بین بهره برداران مرتع تاکید شده که نقش مهمی در استفاده و مدیریت شیر دام و تولید فرآوری های شیری دارد. نقش های اجتماعی مختلفی از جمله سرچکنه، چکنه، تراز و چوپان در قالب یک نهاد اجتماعی بنامamp;quot;چکنهamp;quot; در مدیریت گله دام حضور دارند. amp;quot;شیررفیقamp;quot; یک نوع نهاد اجتماعی برای تقسیم شیر دام ها در بین افراد است. این نهاد در بین گله داران پیوندهای اجتماعی و بازدهی تولید فرآوری شیری را هم از لحاظ خودمصرفی و هم از لحاظ بازاری تقویت می نماید.
|
|
کلیدواژه
|
دانش بومی، انسجام اجتماعی، روستای لزور، همیاری، مرتع، شیررفیق
|
|
آدرس
|
دانشگاه تهران, ایران, دانشگاه تهران, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
mehghorbani@ut.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|