مطالعه اثرات توپوگرافی بر زنده مانی ویتیور گراس در حوزه آبخیز کچیک

در دهه‌های اخیر توسعه روز افزون فرسایش خاک در اثر تخریب پوشش گیاهی، گسترش پروژه‌های حفاظت خاک را در اکثر مناطق ایران اجتناب ناپذیر ساخته است. استفاده از پوشش گیاهی به عنوان یک ابزار ‌مهندسی زیستی برای کنترل فرسایش و رسوب عامل مناسبی می‌باشد. وتیورگراس (chrysopogon zizanioides) گیاه چندمنظوره ای است که به‌عنوان یک ابزار ‌مهندسی زیستی و نیز جهت تعلیف دام استفاده می‌شود و در اراضی لسی مناطق نیمه استپی شرق استان گلستان می‌تواند نقش مهمی در تعلیف دام و کنترل فرسایش ایفا نماید. مطالعه اثرات عوامل اکولوژیک بر زنده‌مانی این گیاه، برای افزایش احتمال موفقیت کشت وسیع آن ضروری می‌باشد. لذا اثرات توپوگرافی بر زنده‌مانی وتیور گراس و برخی خصوصیات گیاهی آن در سه ارتفاع، دو شیب و دو جهت متفاوت در حوزه آبخیز کچیک مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار spss نسخه 18 و از طریق آنالیز واریانس فاکتوریال و آزمون t انجام شد. بنابر نتایج به‌دست آمده، توپوگرافی بر میزان زنده مانی قلمه‌های این گیاه در حوزه آبخیز کچیک تاثیری ندارد. نتایج نشانگر آن است که از بین عوامل توپوگرافیک، عامل ارتفاع از سطح دریا اثر معنی‌داری بر میانگین ارتفاع، محیط تاج و طول ریشه پایه‌های وتیورگراس دارد (05/0 > p)، در حالیکه سایر عوامل توپوگرافیک بر میانگین خصوصیات گیاهی اندازه‌گیری شده، اثر معنی داری ندارند (05/0 < p).