تاثیر چرای دام بر روی ابعاد و ویژگی های ساختاری لکه های اکولوژیک مراتع (مطالعه موردی: مراتع دونا، حوزه آبخیز سیاه بیشه)

از آنجا که تخریب لکه های گیاهی می تواند شاخصی برای تشخیص نزول وضعیت مرتع باشد و تعیین پتانسیل و عملکرد مرتع از طریق بررسی لکه های اکولوژیک امکان‌پذیر است، مطالعه و بررسی لکه ها ضروری به‌نظر می رسد. در این تحقیق ویژگی های ساختاری لکه های اکولوژیک و 11 شاخص سطح خاک در دو منطقه قرق و خارج قرق مراتع دونا در حوزه آبخیز سیاه بیشه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تحقق این هدف، خصوصیات ساختاری شامل طول و عرض لکه‌ها، تعداد آنها و درصد طول قطعه و 11 شاخص سطح خاک بر روی 3 ترانسکت 100 متری در هر یک از مناطق قرق و خارج از قرق تعیین شد. نتایج نشان داد که ویژگی ساختاری لکه های اکولوژیک در دو منطقه قرق و خارج قرق دارای تفاوت معنی داری است (05/0p < ). نتایج حاصل از مقایسه شاخص های سطح خاک نشان داد که در بین شاخص ها، شاخص پایداری به رطوبت با 6/7 درصد بیشترین مقدار را در منطقه قرق دارد. همچنین نتایج مقایسه شاخص های سطح خاک بیانگر این مطلب بود که بین نوع و شدت فرسایش، پوشش سطح خاک، طوقه گیاهان چند ساله و ناهمواری سطحی اختلاف معنی داری وجود ندارد.