بررسی میزان رشد و تجمع برخی از یون‌ها در گونه سیاه ناو (Puccinellia distance (jacq.) parl) تیمار شده با رواناب دشت آ‌ق‌قلا و آب‌ خلیج گرگان در استان گلستان

گیاه سیاه ناو (puccinellia distance (jacq.) parl) گیاهی چندساله و مرتعی از گندمیان است که به‌صورت طبیعی در زمین‌های غرقاب با شوری نسبتاً بالا رشد می‌کند. در این پژوهش رشد گیاه p. distans به‌‌صورت غرقاب شده با دو نوع آب شور طبیعی شامل رواناب دشت آ‌ق‌قلا و آب خلیج گرگان بررسی شد. طرح آزمایش به‌صورت کاملاً تصادفی بود و گیاهان در محلول‌های غذایی هوگلند تهیه شده از این آب‌ به‌صورت کامل 2 و 4 بار رقیق شده کشت شدند. از آب شرب شهر گرگان به عنوان شاهد استفاده شد. گیاهان بعد از 75 روز برداشت و صفات رشد و غلظت عناصر سدیم، پتاسیم، کلسیم و آهن اندازه‌گیری شد. بالاترین میزان رشد گیاهان در رواناب‌ دشت آ‌ق‌قلا چهار بار رقیق شده با 4/92 گرم وزن تر کل و 60 گرم وزن خشک کل مشاهده شد. میزان انباشته شدن یون سدیم در گیاهان آبیاری شده با آب شرب گرگان کم (3/11 میلی‌گرم در گرم وزن خشک) و در رواناب دشت آ‌ق‌قلا و آب خلیج گرگان به‌صورت کامل (به‌ترتیب 7/36 و 3/34 میلی‌گرم در گرم وزن خشک) بیشتر بود. تیمارهای آب شور به‌صورت کامل سبب کاهش معنی‌دار غلظت پتاسیم گیاهان نسبت به تیمار آب شرب گرگان شد. رقیق نمودن آب سبب افزایش پتاسیم تا 9/38 میلی‌گرم در گرم وزن خشک اندام هوایی شد. همراه با رقیق نمودن تیمارهای آب شور کامل، غلظت آهن (حدود 20 برابر در رواناب دشت آق‌قلا و 7 برابر در آب خلیج گرگان) و کلسیم (حدود 5/1 برابر در رواناب دشت آق‌قلا و 1/1 برابر در آب خلیج گرگان) در اندام هوایی گیاه به صورت معنی‌داری زیاد شد. این نتایج نشان داد که کاهش رشد این گیاه تحت شوری به سمیت یونی و کاهش میزان پتاسیم، کلسیم و آهن ارتباط دارد. همچنین داده‌های این تحقیق بیانگر آن است که گیاه پوکسینلیا می‌تواند در سواحل و محل جمع‌شدن رواناب‌ دشت آ‌ق‌قلا با شوری نسبتاً بالا کشت شود.