تعیین ارزش رجحانی گونه‌های مورد چرای گوسفند نژاد مغانی با روش شاخص انتخاب گونه در مرتع یایپاق اردبیل

بررسی ارزش رجحانی گیاهان می تواند مرتعدار را در ارائه راهکارهای مدیریتی جهت مکان یابی علوفه برای دام ها، انتخاب مناسب دام، متناسب با نوع علوفه موجود در مرتع و تعیین شایستگی مرتع یاری دهد. هدف این تحقیق بررسی و تعیین ارزش رجحانی گونه های مرتعی برای گوسفند نژاد مغانی در مراتع کوهستانی سبلان اردبیل است. به همین منظور برای تعیین ارزش رجحانی گونه های مرتعی از فرمول شاخص انتخاب گونه ها استفاده شد. شاخص انتخاب هر گونه نسبتی است که در آن با توجه به میزان مصرف هر گونه و میزان علوفه موجود در مرتع برآورد می شود. اطلاعات مورد نیاز در 3 ماه فصل چرا و به مدت 4 سال (86-89) جمع آوری شد. نتایج تجزیه واریانس مرکب ارزش رجحانی گونه ها نشان داد که اثر مربوط به عوامل سال و اثرات متقابل سال، ماه، گونه در سطح 1 درصد معنی دار است. اثر گونه بر ارزش رجحانی و انتخاب گونه توسط دام معنی دار نشد. ولی با توجه به متوسط شاخص رجحان گونه ها، گونه alopecurus textilis و poa trivialis به ترتیب با 1.05 و 0.79، بیشترین و کمترین شاخص رجحان را در بین گونه های مورد مطالعه داشتند. مقایسه میانگین ارزش رجحانی گونه ها به روش دانکن نیز حاکی از اختلاف معنی دار بین سال 86 و 3 سال دیگر دارد به طوریکه سال 86 با شاخص 0.73، کمترین و سال 88 با شاخص 1.06، بیشترین ارزش رجحان را دارا بودند. به طور کلی بر اساس نتایج این مطالعه می توان بیان کرد که عوامل گیاهی به طور مستقیم و زمان چرای دام به طور غیرمستقیم از طریق تاثیر بر خصوصیات گیاه و همچنین تاثیر بر رفتار چرایی دام ها در ارزش رجحانی گونه های مختلف نقش دارند.