ارزیابی توان مراتع خشک و نیمه‌خشک برای استفاده گردشگری در هرمزگان

ذخیره گاه زیست کره گنو در محل تلاقی دو ناحیه رویشی ایران و تورانی و خلیج عمانی واقع شده و دارای مراتع نیمه مشجر با بیش از 60 درصد گونه های گیاهی هرمزگان و جاذبه بالا برای گردشگری می باشد. هدف اصلی انجام این پژوهش ارزیابی توان مراتع ذخیره گاه گنو برای کاربری گردشگری است. در منطقه معرف هر تیپ، از 4 ترانسکت 200 متری در هر ترانسکت، 15 پلات یک مترمربعی به فاصله 100 متر استفاده شد و پس از برآورد تولید با روش قطع و توزین، نقشه نهایی پوشش گیاهی تهیه گردید. با مبنا قرار دادن اصول نقشه سازی در یگان های زیست محیطی و استفاده از روش سیستمی در نرم افزار (arcgis9.3) لایه های اطلاعاتی شیب، جهت، ارتفاع، خاک، تولید گیاهی، پراکنش پستانداران و پراکنش زوج سمان و محدوده های روستایی با هم تلفیق شدند و نقشه توان اکولوژیک گردشگری با مدل های اکوتوریسم مخدوم تهیه گردید. مطابق نتایج تحقیق روستای گنو دارای اولویت اول گردشگری متمرکز و روستاهای جونگان، بندر و تنگ باغ از اولویت دوم برای گردشگری متمرکز برخوردارند. در نتیجه از کل مساحت ذخیره گاه گنو (61.04 هکتار) 10.84 درصد به تفرج متمرکز طبقه 1 و 2، 40.64 درصد به تفرج گسترده (18067.01 هکتار) تعلق یافت. مطابق نتایج تحقیق، با توجه به اینکه 40.64% از سطح مراتع که تحت حفاظت قرار دارند، دارای توان تفرج گسترده است، این مراتع می توانند مورد استفاده طبیعت گردی، گیاه شناسی، جانورشناسی، کوه نوردی، صخره نوردی، پرنده نگری، مشاهده حیات وحش، پاراگلایدر و ... برای گردشگران علمی و عادی قرار گیرند.