توزیع فراوانی گونه‌ای مبتنی بر تقسیم آشیان اکولوژیک در مناطق اقلیمی متفاوت (مطالعه موردی: استان چهارمحال و بختیاری)

مدل های توزیع فراوانی گونه ای از جمله ابزارهای مناسب برای تعیین ساختار جوامع گیاهی هستند. با توجه به وجود ارتباط متقابل بین فراوانی نسبی و میزان فضای اشغال شده از آشیان اکولوژیک در یک جامعه، لزوم استفاده از مدل هایی که علاوه بر فراوانی به نحوه تقسیم شدن آشیان اکولوژیک بین گونه ها توجه دارند، ضروری است. مدل های تقسیم آشیان اکولوژیک با این فرض که فراوانی گونه ها، نسبتی از منابع (آشیان اکولوژیک) است که با ورود یک گونه به آن جامعه به آن گونه اختصاص می یابد، ارائه گردیده اند. بنابراین هدف از این تحقیق به کارگیری مدل های مختلف فراوانی گونه ای تقسیم آشیان اکولوژیک (زوال چیرگی، شکست مک آرتور، شکست تصادفی، شکست توانی، جورسازی تصادفی و چیرگی پیش دست) در مناطق اقلیمی مختلف (کوه های مرتفع، استپ سرد و نیمه استپ) در استان چهارمحال و بختیاری است (در هر منطقه دو سایت). داده های پوشش گیاهی در هر سایت با استفاده از 60 پلات یک مترمربعی در طول 6 ترانسکت 100 متری برداشت شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها در نرم افزار r و با استفاده از بسته nicheapport و بر اساس آزمون مونتکارلو انجام گردید. نتایج نشان داد که دو مدل شکست مک آرتو و شکست توانی دارای بیشترین تطابق (بر اساس میانگین و واریانس) با مناطق مورد مطالعه بودند بطوری که مدل شکست مک آرتو با پنج سایت از شش سایت مطابق داشت در حالی که مدل شکست توانی فقط با دو سایت دارای همخوانی بود. تطابق مدل الگوی فراوانی گونه ای مناطق مورد مطالعه با مدل شکست مک آرتور نشان دهنده یکنواختی بالای این مناطق است. نتایج این تحقیق آشکار ساخت مدل های آشیان اکولوژیک می توانند به عنوان ابزاری مناسب در تعیین ساختار و الگوهای جوامع گیاهی در اقلیم های کوه های مرتفع و استپ سرد مورد استفاده قرار بگیرند.