بررسی تاثیرمسائل اجتماعی بهره‌برداران بر پایداری اکولوژیک مراتع عشایر شاهسون (مطالعه موردی: عشایر شاهسون شهرستان مشگین شهر)

هدف کلی این تحقیق بررسی تاثیر شرایط اجتماعی بهره برداران بر پایداری اکولوژیک سامان های عرفی عشایر شاهسون در مراتع ییلاقی کوه سبلان در جنوب شهرستان مشگین شهر در استان اردبیل می باشد. نمونه گیری از جامعه آماری عشایر به روش تصادفی ساده بوده و تعداد نمونه نیز با استفاده از فرمول کوکران 58 بهره بردار تعیین شد. شاخص های اجتماعی مورد سنجش در این تحقیق شامل سن، سابقه بهره برداری، میزان سواد و افراد تحت تکلف می باشند. برای اندازه گیری و ارزیابی پایداری اکولوژیک ده شاخص انتخاب شد. برای پردازش و استخراج داده های کمی و کیفی از نرم افزار spss18 و با به کارگیری روش های آماری متناسب با سطح سنجش متغیرها استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بین سواد و شاخص پایداری رابطه معنی داری وجود ندارد. به عبارت دیگر یکنواختی جامعه آماری (82 درصد کم سواد و بی سواد) باعث شده تا سواد تاثیر معنی داری بر شاخص های پایداری نداشته باشد. همچنین نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین اعضا خانوار و سابقه دامداری با شاخص پایداری رابطه معنی داری در سطح 99 درصد وجود دارد. نتایج آنالیز واریانس نیز نشان داد بین میزان پایداری سامان های عرفی بر اساس سابقه بهره برداری تفاوت های معنی داری وجود دارد (f= 13.27 and p≤0.001) و با مقایسه میانگین ها مشخص شد که بیشترین پایداری در سامان های عرفی وجود دارد که سابقه بهره برداری بیشتری از مراتع دارند.