مفهوم ‌شناسی تاویل عرفانی«خلیفه الهی» در سوره بقره

پژوهش حاضر، تبیین معنای تاویل عرفانی واژه «خلیفه» درسوره بقره می‌باشد.نظربه اهمیت بررسی واژگان واصطلاحات قرآنی،این پژوهش پس ازبررسی معنای لغوی این واژه با تدبر در آیات 30 الی 39 سوره بقره به دریافت مفهوم عرفانی«خلیفه الهی»اقدام نموده و با استفاده ازمفاهیم واژگان وعبارات کلیدی موجوددر آیات مذکور،به نظرمی‌رسد به معنای عرفانی این لقب درانسان دست یافته است.درهمین راستا،ساختاروجودی«آدم»و رسالتش نیز مفهوم‌ یابی شده است.دراین تحقیق، تاثیرتعلیم حقیقی «الاسماءکلها»درساختارانسان موردبررسی قرارگرفته است.نتیجه به دست آمده این است که:تجلی کامل اسماءالهی دروجودنوع انسان،شایدعامل اصلی برای تحقق صفت «خلیفه الهی»در او باشد.وقوع این امر،فرمانبرداری قوای همه عالم را از انسان درپی خواهدداشت که درقالب سجده ملائکه برآدم درقرآن ازآن تعبیرشده است.درحقیقت ائمه علیهم‌ السلام کسانی هستند که اسما و صفات«رب العالمین» درمعنای اتم واکمل خود،درآن ها از قوه به فعل درآمده است واین معنای تاویل عرفانی «علم الاسماءکلها» است.