بررسی داستان پسرتعمیدی اثر لف تالستوی از منظر آموزه­های عرفانی- اسلامی

تالستوی یکی از بزرگترین نویسندگان جهان است که در آثار خود به موضوعات فلسفی-عرفانی نگاه ویژه ای دارد. این نگاه به خوبی در داستان «پسرتعمیدی» مشهود می باشد و شاید برای خواننده شرقی به- ویژه ایرانی، قرابت مفهومی آشکاری نیز داشته باشد.مقالۀ حاضر به بررسی این اثر می پردازد و سعی برآن دارد تا با نگاهی مفهومی به بررسی بسترهایی بپردازد که شباهت میان داستان فوق را با ادبیات و عرفان ایرانی-اسلامی موجب گردیده است و تلاش بر آن بوده است تا ضمن پرده برداشتن از این شباهت ها نشان داده شود که داستان «پسرتعمیدی» تداعی کنندۀ برخی از داستان های قرآنی است و هم آنکه گناه و توبه که در عرفان ایرانی دارای جایگاه ویژه ای است در این داستان نیز نقش مهمی دارد. موضوع اصلی داستان آن گونه که نویسنده بزرگ این اثر بیان می کند برخاستن با نیکی در برابر بدی است که هم در ادبیات فارسی و هم در دین اسلام به آن مکرراً تاکید شده است.