«تاملی در جایگاه و اندیشه های جلال الدین سیوطی در تصوّف و عرفان اسلامی»
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
اکبری چناری علی ,شرفایی محسن
|
|
منبع
|
عرفان اسلامي - 1394 - دوره : 11 - شماره : 43 - صفحه:207 -222
|
|
چکیده
|
جلال الدین سیوطی (849ـ911 هـ .ق)، فقیه، محدّث و مفسّر بزرگ اهل سنت در سده دهم هجری، به دلیل جامعیت علمی‌اش دارای آثار گران‌بهایی در علوم مختلف اسلامی است. گرچه مهمترین و بیشترین آثار وی درباره قرآن، حدیث تاریخ، فقه و ادبیات عرب است، اما با نوشتن آثاری همچون تایید الحقیقه العلیه و تشیید الحقیقه الشاذلیه گرایش خود را به صوفیان و تصوف نشان داده و در عین انتقاد از صوفی نماها به دفاع از صوفیان برخواسته است. وی در آثار صوفیانه خود در صدد بیان آرا و اندیشه جدیدی برنیامده است و بیشتر مطالب بزرگان صوفیه را نقل کرده است. اگرچه او از کمال‌الدین محمد بن محمد بن عبدالرحمن شافعی معروف به «ابن امام الکاملیه» و از شمس‌الدین محمد بن عبدالدایم صوفی خرفه گرفته است و از این طریق به سه سلسله احمدیه، قادریه و سهروردیه می‌رسد، اما قراینی نیز دال بر ارتباط او با سلسله شاذلیه وجود دارد.
|
|
کلیدواژه
|
جلال‌الدین سیوطی ,تصوف ,تایید الحقیقه العلیه و تشیید الطریقه الشاذلیه ,سلسله شاذلیه
|
|
آدرس
|
پژوهشگر گروه ادیان و مذاهب بنیاد پژوهش‌های اسلامی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|