بررسی اسراییلیات آثار عطَار با تاکید بر منطق‌الطَیر و در داستان آدم و سلیمان

در پژوهش حاضرتلاش شده از منظری دیگر برآفرینش‌های ادبی وفکری درنظم عرفانی پرتو افکنده شود و جلوه‌های اسراییلیات در اشعار عطار باز نموده شود. در این مقال کوتاه به آن بخش از اسراییلیات مطرح و اثبات شده از طرف محققان و محدثان بزرگ پیرامون روایات مجعول و اسراییلیات داستان آدم و سلیمان و نکات مهم تفسیری آن اشاره کرده و بازتاب آن در منطق الطَیرعطَار به عنوان مهم‌ترین اثرمنظوم عرفانی قرن ششم، نشان داده می‌شود. این مکتوب با روش پژوهشی توصیفی– تحلیلی بوده و هدف آن بررسی روایات مجعول و اسراییلیات به عنوان اندیشه‌‌های غیراسلامی به طور عام و میزان اثرپذیری آثار عطّار به طور خاص می‌باشد. یافته‌‌های پژوهش نشان می‌‌دهد که ورود روایات مجعول به شعر شاعرانی چون عطّار دلایلی داشته است؛ مهم‌ترین علل آن برداشت‌‌های شاعرانه آن‌ها ازتفاسیروروایات نادرست بوده وگاه ناآگاهانه از منابع ضعیف استفاده کرده و صرف نظر از نوع منبع و بدون توجّه به اصالت حکایت و داستان، جهت تعلیم، تاویل و تفسیر آموزه‌‌های عرفانی از هر موضوعی سود جسته‌‌اند.