بررسی چگونگی نسبت بین حق‌تعالی وخلق در نگاه عرفانی امام‌علی(ع)

حضرت حق تعالی نسبتی با خلق را داراست که از بیانات ژرف امیر مومنان حضرت علی (ع)، قابل استنباط می باشد. به جهت خلا جدی کتب عرفانی از بحث متمرکز و جامعِ نقلی- استدلالی در موضوع و نیاز اساسی به بررسی سنجش رانه برداشت های وحدت وجودیِ بزرگان اهل فن در این باب، پژوهش حاضر با هدف بررسی چگونگی نسبت بین حق تعالی و خلق در نگاه عرفانی امام علی(ع) در ماثورات حضرت، با رویکرد اسنادیِ معتبر و به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است. بنا به نتایج یافته های پژوهش، حضرت حق که مبدا هستی است در همه عالَم سریان دارد. خداوند در حدود و مراتب اشیاء داخل نیست و درعین حال از حیثِ وجودی، از عالَم خارج نیست. این معنا، همان معیّت قیّومی حق تعالی با خلق می باشد. بنابراین، همه خلق، شوون و مراتب ظهورِ وجودِ خداوند هستند. البته شان، هرگز در حدی نیست که معیت با ذات حق داشته باشد. یعنی هیچ موجودی در مرتبه ذات حق تعالی نیست تا با او معیّت داشته باشد. به همین جهت، حق تعالی در مقام ذات، تنهایِ تنهاست و در مقام ظهور، دارای معیّت قیّومی با خلق می باشد. یافته های تحقیق، تایید فحواییِ وحدت وجود به معنای صحیح کلمه را نیز دربردارد.

investigating the relationship between god (creator) and the creature from imam ali’s mystical viewpoint

god has a certain relationship with creature which has been profoundly described in some of narrations regarding imam ali (as). based on the findings of this study, god the almighty is the origin of the universe and can be found everywhere and the world can be considered as a place for his signs and he surrounds everything. as a result, god the almighty accompanies objects in manifestation i.e. god does not exist inside objects and simultaneously exists within the universe. it means that god is accompanying the creation and every object, so the living creature is a sign of his presence and existence. ofcourse, the creatures’ value and position are not equal to that of god i.e. they are not at the same position with god the almighty to accompany him.thus god is unique in his nature, but in his manifestation, he can be found alongwith the creatures.