جرم، تقصیر و توبه به پیشگاه الهی، با نگاه عرفانی سعدی

سعدی، بزرگ‌ترین شاعر و نویسنده‌ قرن هفتم در تاریخ زبان و ادب فارسی و دوران‌ساز و تاثیرگذار در تحوّلات ادبی و فرهنگی بوده است. در پژوهش حاضر، تلاش شده از منظری دیگر بر آفرینش‌‌های ادبی و فکری آثار سعدی نگریسته و جلوه‌‌های از جرم، تقصیر و توبه در آن‌‌ها باز نموده شود. هدف اصلی نگاه عرفانی به این موضوع و بررسی میزان مصداق آن درنگاه عرفانی سعدی بوده است. روش تحقیق در این پژوهش، کتابخانه‌‌ای و تحلیل محتوا و واحد تحلیل، مضمون حکایات یا آموزه ها در آثارسعدی بوده است. نتایج نشان می‌دهد که توجه به رویکرد جرم، تقصیروتوبه به پیشگاه الهی بانگاه عرفانی سعدی، نمود فراوان داشته و زیباترین و لطیف‌ترین جلوه‌های آن در بوستان دیده و به فراوانی مورد تاکید قرار گرفته است و در نتیجه، با توجه به اندیشه اصلاح‌گرایانه سعدی و آموزه‌های عملگرایانه‌ وی، توبه، عاملی مهم در جلوگیری از جرم و تکرار آن و بازپروری مجرم می‌تواند باشد.