بررسی دیدگاه علامه طباطبایی درتفسیر آیه ی هفتم آل عمران

درایه هفتم آل عمران مراد ازاتباع در (یتبعون ماتشابه) پی جویی وجستن متشابهات است،نه پیروی ازمتشابهات.تاویل دراین آیه به معنای بیان مراد ومعنای آیه متشابه به کار رفته است.محل وقف در(ولایعلم تاویله الا الله والراسخون فی العلم..)(الله) نیست و(الراسخون فی العلم) عطف بر(الله)است.دلایل علامه ی طباطبایی(ره)برعدل بودن(واراسخون فی العلم یقولون..) برای(واماالذین فی قلوبم زیغ فیتبون ماتشابه منه)پذیرفتنی نیست. برداشت علامه ازکلام امام علی(ع) درباره ی راسخان درعلم باظاهرکلام حضرت،دلایل عقلی ومبنای نظری علامه درتاویل ناسازگاراست.تعریف اغازین علامه برای محکم متشابه مقبول،اما تعریف نهایی وی مورد اشکال است.