بررسی نقش تقیه بر انحصار برخی از روایات ائمه اطهار (ع) در منابع اهل سنت (مطالعه موردی سفیان ثوری)

برخی از روایات ائمه اطهار (ع) تنها در منابع اهل سنت قرار دارد و تردید‌هایی در بهره‌برداری از این روایات به ذهن می‌رسد؛ تردید‌هایی همچون پالایش این احادیث از سوی محدثان شیعی یا عدم اعتماد به آن‌ها؛ ازاین‌رو، اگر دلایل عدم نقل این احادیث – که گاه ناشی از تقیه است. در منابع شیعی ارائه گردد، این تردید‌ها از بین خواهد رفت و می‌توان بدان‌ به‌عنوان میراث شیعی توجه کرد. تقیه افزون بر اینکه بر محتوای روایات تاثیر می‌گذارد، به گمنام ساختن برخی از شخصیت‌های روایی شیعه نیز منتهی می‌شود و مراجعه راویان شیعی را به آنان محدود می‌سازد. چنان‌که این مورد در مراجعه به روایات سفیان ثوری به‌عنوان یکی از مهمترین و پرکارترین محدثان اهل سنت دیده می‌شود. ازاین‌رو، تقیه را می‌توان به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین زمینه‌های تاریخی در این انحصار یاد نمود. این جستار با رویکرد تحلیلی در اسناد و متون روایات سفیان در منابع شیعی، توصیف‌های رجالی و گزارش‌های تاریخی فریقین، سفیان را راوی امامی می‌شناسد که با تقیه پنهان مانده است. چنان برمی آید که روایات مذمت سفیان در منابع شیعی برای محافظت از وی بیان شده و آنچه بر کتاب «جامع» وی و راویان آن گذشته موید این مورد است. شایان ذکر است که سفیان با اصحاب حدیث در یک گروه قرار نمی گیرد؛ چرا که موضع سیاسی وی با عقاید اصحاب حدیث در اعتقاد قیام به سیف در یک راستا قرار ندارد.

study the role of taqiya on the monopoly of some narrations of the Imams (AS) in Sunni sources Case study of Sufyan al-Thawri

Some hadiths attributed to Imams (AS) are only found in Sunni sources, on the use of which doubts cast, including their distinguishing by Shiite narrators or the lack of trust in them. If the reasons of not narrating such hadiths in Shiite sources, which is sometimes due to Taqīyya, are stated, doubts will be resolved and such hadiths can be regarded as part of the Shiite heritage. In addition to influencing the content of some hadiths, Taqīyyah has also resulted in the anonymity of some Shiite narrators and nonreference to them by Shiite narrators. This can be seen in the hadiths narrated by Sufyān alThūrī as one of the most important Sunni narrators. Thus, Taqīyyah can be considered one of the most prominent historical aspects affecting some hadiths only found in Sunni sources. Adopting an analytical approach to the sanads and texts of the hadiths narrated by Sufyān, which are found in Shiite sources as well as the Rijālī descriptions and the historical reports of the two sects (i.e., Sunnis and Shiites), the present study regards Sufyān as an Imamī narrator, who was unknown through Taqīyya. It seems that the hadiths criticizing Sufyān found in Shiite sources aim to protect him, which is confirmed by what has been said about his book “Jāmi’” and its narrators. It is worth noting that Sufyān is not considered a member of the group known as the “People of Hadith,” for his political stance on the “Qiyām bi Saif” did not correspond to that of the latter.