پیش‌فرض‌ها و مبانی اعتبارسنجی روایات مهدوی در کتاب شریف منتخب‌الاثر

فهم منطق حاکم بر اعتبارسنجی حدیث منوط به شناخت پیش‌فرض‌ها و مبانی هر رویکرد است. گزینش روایات مهدوی در کتاب منتخب‌الاثر که بر اساس خوانشی کل‌نگر و فراسندی صورت پذیرفته نه تنها روایات شیعه بلکه عامه را نیز در فرآیند قرینه‌یابی و به‌گزینی شرکت می‌دهد. از آنجا که درک صحیح از دستگاه فکر حدیثی کتاب، امکان ارزیابی‌‌های بعدی را فراهم می‌نماید، این پژوهش با عطف نظر به خلاء وجود طرحی از سازه و شبکه حاکم بر گزینش روایات در کتاب منتخب‌الاثر تالیف آیةالله العظمی صافی تلاش کرده تا با روش تحلیل مضمون، پیش‌فرض‌ها و مبانی حدیث‌شناختی کتاب را مشخص نماید. نتایج این پژوهش نشان داد اعتبارسنجی فراسندی روایات مهدوی در منتخب‌الاثر از پیش‌فرض‌های مهمی همچون اصل اولی در عدم حجیت خبر واحد در اعتقادات و توجه به روش‌شناسی قدما در طرق تحمل حدیث برخوردار است و به مبناهایی مانند قاعده امکان و طرح احتمالات تکیه دارد. نیز بازخوانی و فهم دقیق معیارهای جرح و تعدیل قدما  و همچنین توجه به مبنای اثر محور متقدمان در ارزیابی و اخذ به حدیث، منجر به جریان اصالة البرائه در راویان مجهول منابع متقدم است. چارچوب‌ها و بستر فکری رویکرد قرینه‌گرای حدیثی منتخب‌الاثر، موجب گردیده تا چینش و اعتبارسنجی روایات مهدوی در این کتاب، از منطقی نظام‌مند بهره‌مند باشد که به رغم برخی تلقی‌ها نسبتی با ظاهرگرایی حدیثی ندارد؛ زیرا به وضوح‌ از استانداردهای تعریف‌شده‌ای تبعیت می‌کند.

The Presuppositions and Principles of Mahdavi Narrations in Muntakhab al Asar

Understanding the logic governing the validation of a hadith depends on knowing the presuppositions and principles of each approach. The selection of Mahdavi narrations in the book of Muntakhab al‘Athar fī Imam AlThānī ‘Ashar by Grand Ayatollah Sāfī, which is based on a holistic reading, involves not only Shiite but also Sunni narrations in the process of finding evidence and selecting the appropriate narrations. Since a correct understanding of the hadith thought system of the book allows for further evaluations, this study, concerning the lack of a design of the structure and network governing the selection of narrations in the book, tried through a thematic analysis to identify its presuppositions and theological foundations. Findings show that meta transmissonal validation of Mahdavi narrations in the book has important presuppositions such as the first principle of the invalidity of wāhid hadith (hadith with a single transmitter) in the theological doctrines, as well as the attention to the methodology of the early hadith scholars in the acquisition of hadiths (tahammul). Also, it relies on principles such as the Possibility Rule (Qā’ida Imkān). Accurate rereading and understanding of the criteria used by early scholars for jarh wa ta’dīl (endorsing or discarding transmitters), as well as paying attention to the bookoriented basis of the early Shiite scholars in evaluating hadith, lead to applying the innocence principle for the unknown narrators of early hadith sources. The frameworks and intellectual context of the hadith evidentialist approach of Muntakhab al‘Athar have made the arrangement and validation of Mahdavi narrations to benefit from a systematic logic that, despite some considerations, has nothing to do with the hadith literalism, for it follows the defined standards.