بررسی اصالت روایت منقول از امام علی(ع) درباره اهمیت شناخت ناسخ و منسوخ با استفاده از روش تحلیل اسناد – متن

در منابع حدیثی اهل سنت، روایتی وجود دارد که بر اساس آن، حضرت علی(ع) به فرد قصه‌پردازی که به دانش ناسخ و منسوخ تسلط نداشت، فرمود: «هَلَکتَ و اهلَکتَ». این روایت، به یکی از مبانی نقلی قائلین به وقوع نسخ در قرآن تبدیل شده تا با تاکید بر اهمیت و جایگاه والای این علم در حوزه دانش‌های قرآنی، وقوع گسترده پدیده نسخ در قرآن را اثبات نمایند. پژوهش حاضر، اصالت‌سنجی این روایت در سده نخست هجری را به عنوان هدف دنبال می‌نماید. بدین منظور با استفاده از روش تحلیل اسنادمتن و شناسایی حلقه مشترک، افراد کلیدی نقل و گسترش این روایت در بوم‌های مختلف حدیثی شناسایی شده و با تکیه بر منابع حدیثی اهل سنت، اعتبار افراد و طرق موثر در نقل آن به بوته سنجش گذاشته شده است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که این روایت که به احتمال زیاد، حوزه حدیثی مصر را باید زادبوم آن قلمداد نمود، اولاً از نظر محتوایی دچار اضطراب در نقل است و ثانیاً از نظر سندی، طریقی که به واسطه آن، روایت در بوم عراق گسترش یافته، طریق معتبری نزد اهل سنت محسوب نمی‌شود. لذا این روایت را نمی‌توان به عنوان مبنای محکمی برای اثبات اهمیت حیاتی دانش ناسخ و منسوخ و وقوع گسترده آن در قرآن کریم در نظر گرفت.

Examining the authenticity of the narrated narration from Imam Ali (AS) about the importance of recognizing the abrogated and obsolete Using document-text analysis method

In the sources of Sunni hadith, there is a narration according to which Imam Ali (AS) said to a person who is a storyteller who did not have mastered the abrogated and obsolete knowledge: This narration has become one of the narrative foundations of those who believe in the occurrence of abrogation in the Qur’an to emphasize the importance and high position of this science in the field of Qur’anic sciences, to prove the widespread occurrence of abrogation in the Qur’an. The present study pursues the originality of this narrative in the first century AH as a goal. For this purpose, using the method of documenttext analysis and identifying the common loop, key individuals have been identified and spread this narration in different hadith ecosystems and relying on Sunni hadith sources, the credibility of individuals and effective ways in transmitting it to the assessment plant. Laid out.The findings suggest that the narrative, which is likely to be considered the birthplace of Egyptian hadith, is, firstly, anxious about the content of the narration, and secondly, in terms of authenticity, the way in which the narration is narrated in the canvas. Expanded Iraq is not a credible way for Sunnis. Therefore, this narration cannot be considered as a solid basis for proving the vital importance of the abrogated and obsolete knowledge and its widespread occurrence in the Holy Quran.