تاریخ‌گذاری روایات حاکی از دعای پیامبر (ص) برای شماتت‌شدگان توسط ایشان در جوامع حدیثی اهل‌سنت

تاریخ‌گذاری احادیث جعلی، اطلاعات با ارزشی درباره شرایط اجتماعی، سیاسی و فرهنگی سده‌های نخست جامعه اسلامی ارائه می‌دهد. نمونه‌ای از احادیث جعلی، روایات حاکی از دعای پیامبر (ص) برای شماتت‌شدگان توسط ایشان در منابع روایی اهل‌سنت است. در این پژوهش با تحلیل محتوا و با استفاده از شیوه‌های مختلف تاریخ‌گذاری، خاستگاه تاریخی و جغرافیایی جعل و نشر احادیث مذکور و دغدغه‌ها و چالش‌های فکری، سیاسی، اجتماعی جاعلان آنها نشان داده می‌شود. گردآوری اطلاعات به‌صورت کتابخانه‌ای و بررسی داده‌ها به‌ شکل توصیفی تحلیلی است. براساس نتایج حاصل احادیث فوق تا پایان قرن سوم در 16 منبع روایی اهل‌سنت ذکر شده‌اند و به احتمال زیاد در ابتدا توسط ابوهریره و عایشه و یا به‌نام آنها، قبل از سال 58 هجری، در راستای سیاست‌های بنی‌امیه جعل و در مدینه، شام ، عراق و بحرین، سپس در مکه، مصر، یمن و واسط نشر یافته است. در نسل‌های بعد برخی راویان، با تقلید از این احادیث و یا در قالبی جدید با همین مضمون، احادیثی ساخته و به صحابه‌ای چون جابر، سلمان، ابوسعید خدری، ابوالطفیل و انس که راوی احادیث ذمّ بنی‌امیه و مدح علی (ع) بودند، نسبت داده‌اند. مهم‌ترین هدف بنی‌امیه از جعل این احادیث، خنثی‌سازی تاثیر احادیث نبوی وارد در ذمّ آنها و تبرئه امویان بود.

Dating prophetic traditions which implied that the prophet prayed for whom were accursed by him in Sunni collections

Dating fabricated traditions provides valuable information about social, political and cultural conditions of first centuries of Islamic society. One sample of false traditions is prophetic traditions which implied that the prophet prayed for whom were accursed by him in Sunni collections of Hadith. This article using content analysis and different methods of dating traditions, indicates historical and geographical origin of these hadiths and their forgers’ intellectual, political and social tendencies. In gathering information library method and in investigating the data analytical and descriptive methods were used. By the end of the third century these traditions are contained in 16 sunni sources. The findings show that these traditions were most probably fabricated in line with Umayyads policies before 58 A.H by Abū Huraira and ʿĀʾisha or in their names and were spread in Medina, Syria, Iraq, Bahrain and then in Mecca, Egypt, Yamen and Wāsiṭ. In the next generations some narrators copied these traditions or made new ones with the same contents and different forms and attributed them to companions such as alJabir, Salmān, Abū Saʿīd alKhūdrī, Abū aṭṬūfail and ʾAnas who transmitted narrations in which Ummayds were condemned and Imam ʾAlī was praised. The most important aim of Ummayds in forging these traditions was to neutralize the influence of prophetic tradition in which Ummayds were accursed and blamed.