نقش تکرار در انسجام بخشی به سوره هود با تکیه بر الگوی هالیدی و حسن

هالیدی و حسن (1976) از زبان‏شناسان حوزه‏ی متن، معتقد هستند که پدیده‏ی «تکرار» به عنوان یک سازوکار واژگانی در کنار (هم‏آیی) و هم‏پای عناصر دستوری (ارجاع، حذف، استبدال و پیوند) متن را به کلیتی یکپارچه تبدیل می‏کند. وجود واحدها و اسلوب‏های هم‏سان در سطح سوره‏ی هود چنان بارز است که لزوم بررسی‏های روشمند مطابق با الگوهای جدید تحلیل متن، جهت تبیین نقش تکرار در انسجام‏بخشی این سوره و همچنین میزان تعامل این گزاره با مفاهیم کلیدی سوره را ضروری می‏شمارد. در راستای این اهداف، پژوهشگر با تکیه بر روش توصیفی - تحلیلی، بعد از بررسی داده‏ها و با استفاده از جدول‏های آماری بدین نتیجه رسید که از میان اقسام سه گانه‏ی تکرار(تکرار عینی، هم‏معنایی و شمول‏معنایی) تکرار عینی بالاترین نقش را در انسجام‏بخشی سوره دارد و دوم اینکه، دو حوزه‏ی معنایی مستقلّ (کفر و ایمان) که در این سوره‏ تجلّی یافته‏اند و دارای جهات مختلف و متضاد با یکدیگر نیز هستند، محوری واحد یعنی «الله» را سامان می‏دهند. به عبارتی، هر یک از این دو حوزه، جزئی از کلّ بزرگتر هستند که گفته‏خوان را به درک واحدی از مجموع آیات می‏رسانند.

The Role of “Repetition” in the Harmony of “Surah al‎Hūd”, Regarding “Holliday and Hassan’s Pattern”‎

Holliday and Hassan (1976), two linguists of text filed, believed that the “Repetition” phenomenon, as a lexical factor, besides collocation and grammatical elements (reference, ellipsis, substitution, and conjunction) makes the text totally integrated. The existence of the same units and patterns in Surah alHūd is so evident that makes it necessary to investigate the role of repetition in its cohesion based on new patterns of text analysis, as well as to identify the degree of this proposition relation with key concepts of the Surah. To this goal, based on the descriptiveanalytical method, the paper examined the data and used statistical tables in order to show that among the triple components of repetition (the same word, synonym and hyponymy), the same word has the most important role in the Surah cohesion. Secondly, it was also showed that the two independent semantic fields (disbelief and belief) of this Surah, which have different and opposite directions, organize a same axis, i.e. “Allah”. In other words, each of these two fields is a part of a wider whole, giving the reader a unified understanding of the total verses.