نشانه‌شناسی اجتماعی دعوت موسی(ع) بر اساس الگوی ناامنی نشانه‌ای

واکاوی عناصر فرهنگی از رهگذر تدقیق در رمزگان نشانه‌ای و هنجارهای اجتماعی، غایتی است که در رویکرد نشانه‌شناسی اجتماعی دنبال می‌شود. رمزگان نشانه‌ای بیانگر میزان پایبندی افراد به طبقات خاص اجتماع است و همین امر موجب می‌شود تا افراد در صورت تطابق یا عدم تطابق با هنجارهای اجتماع، احساس امنیت یا ناامنی نمایند و در صورت احساس ناامنی، طیف متنوعی از عکس‌العمل‌ها همچون خاموشی، بیش‌تصحیحی، تلافی و سردرگمی را بروز دهند. این جستار با شیوه توصیفی تحلیلی در آیات مرتبط با دعوت موسی(ع)، ضمن بررسی هنجارهای جامعه آن روز به مطالعه عکس‌العمل‌های فرعون و بنی‌اسرائیل در مقابل دعوت رسول الهی می‌پردازد تا بدین‌ وسیله از یک سو با پیاده‌سازی آن در متن مقدس در راه توسعه این الگو قدم بردارد و از سوی دیگر از منظری نو به بررسی ظرفیت شگرف متون قصص قرآنی در فرآیند معنا‌سازی بپردازد و افق نوینی در تحلیل قصص قرآنی بگشاید. یافته‌ها بیانگر آن است که می‌توان در زمان احساس ناامنی قبل از بروز هر گونه عکس العملی، موقعیتی با نام «پیشاناامنی نشانه‌ای» را مفروض دانست، نیز سطوح قدرت در زمان دعوت موسی(ع) ثابت نبوده و با تغییر و تحول معناداری از فرعون به موسی(ع) انتقال یافته است. در این راستا مواجهه فرعون با هنجارهای متضادی که حضرت موسی(ع) در فراز و نشیب دعوت الهی خویش در جامعه اشاعه داده بود، در قالب عکس‌العمل‌های تلافی‌جویانه متعدد ظهور داشته است. بنی‌اسرائیل نیز در مقابل دعوت توحیدی موسی(ع) گونه‌های مختلف عکس‌العمل همچون خاموشی وسردرگمی را از خود بروز دادند و در این میان عده کمی ایمان آوردند.

The social semiotics of Moses’ invitation based on the pattern of insecurity semiotic

The analysis of cultural elements through indepth analysis of the semantic codes and social norms is a term pursued in the social semiotics approach. Symptom codes indicate the degree to which individuals adhere to particular classes of society, making individuals feel secure or insecure if they do not conform to societal norms, and in the event of insecurity, a variety of responses such as silence, hyperactivity, retaliation, and Confusion. This descriptiveanalytic study examines the norms of that day while studying the norms of that day’s society in response to the invitation of the Pharaoh and the Children of Israel against the invitation of the Divine Apostle, thereby implementing it in the sacred way. The findings indicate that in the sense of insecurity before any reaction, a situation called sign preemptiness can be assumed, secondly, the power levels were not constant at the time of Moses’ invitation and with a significant change from pharaoh to Moses (as) is transferred. In this regard, Pharaoh’s confrontation with the conflicting norms that Prophet Moses (pbuh) had promoted in his community of divine invitation appeared in the form of numerous retaliatory reactions. The Israelites also responded to the monotheistic invitation of Moses (as) to various forms of reaction such as silence and confusion, and few believed it.