>
Fa   |   Ar   |   En
   تاثیر فرمان منع مسکرات شاه تهماسب اول بر مصرف افیون در دورۀ اول حکومت صفوی (907-996 ق)  
   
نویسنده تابش یعقوب ,آقاجری هاشم ,حسنی عطاءالله
منبع تاريخ اسلام و ايران - 1396 - دوره : 27 - شماره : 33 - صفحه:37 -64
چکیده    افیون ماده‌ای مخدّر است که در طول تاریخ به‌عنوان دارو کاربرد داشته و در صورت مداومت در مصرف، خوگیری به آن برای بشر اجتناب‌ناپذیر است. در ایران پیشاصفوی افیون بیشتر مصارف پزشکی داشت. در قرن نهم هجری قمری وآستانۀ عصرِ صفوی معدودی از افراد که از اقشار بالای جامعه بودند یا به این اقشار وابستگی داشتند به افیون معتاد بودند. از دهۀ پنجم قرن دهم هجری قمری تغییر محسوسی در مصرف افیون در جامعۀ ایران به وجود آمد. هدف این نوشتار این است که با به‌کارگیری روش توصیف و تحلیل تاریخی این تغییر را تا پایان دورۀ اول حکومت صفوی (907-996 ه.ق) روشن نماید و پیامدهای اجتماعی آن را بنمایاند. بررسی داده‌هایی که از منابع گوناگون به دست آمده، نشان می‌دهد فرمان منع مسکرات شاه تهماسب اول، رفته‌رفته اعتیاد به افیون را افزایش داد و این افزایش پیامدهای اجتماعی جدیدی را موجب شد و زمینه‌ای را برای اعتیاد فراگیر جامعه در دوره‌های بعد فراهم آورد. به عبارت دیگر، افیون به‌عنوان جایگزین مسکراتی که در فرمان شاه منع شده بود، نقش بیشتری در تغییر سبک زندگی ایرانی ــ در عرصۀ مواد مصرفی ــ ایفا کرد.
کلیدواژه افیون یا تریاک، اعتیاد، شاه تهماسب اول، فرمان منع مسکرات
آدرس دانشگاه شهید بهشتی, ایران, دانشگاه تربیت مدرس, گروه تاریخ, ایران, دانشگاه شهید بهشتی, گروه تاریخ, ایران
پست الکترونیکی a-hassani@sbu.ac.ir
 
   The Impact of Intoxicants Prohibition Decree of Shah Tahmasb I on Opium Consumption in the First Period of the Safavid Reign (907996 AH)  
   
Authors Tabesh Yaghub ,Aghajari Seyyed Hashem ,Hassani Atallah
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved