واکاوی مواضع آیتالله خویی در جریان نهضت روحانیون ایران

در سالهای 1341 و 1342 که روحانیون ایران با پیشگامی آیتالله خمینی به مخالفت با اقدامات حکومت پهلوی برخاستند، منویات کلی آنان ازسوی حوزهی علمیهی نجف مورد حمایت و پشتیبانی قرار گرفت. در این میان، مواضع حمایتگرانه و همدلانهی آیتالله خویی بیش از سایر علمای این حوزه بود و موجب دلگرمی روحانیان داخل ایران میشد. در این مقاله، مواضع ایشان دربرابر مسایلی چون مصوبهی دولت اسدالله علم، رفراندم شاه، دستگیری و بدرفتاری با روحانیون، حمله به مدرسهی فیضیه، دستگیری آیتالله خمینی و فعالان قیام پانزده خرداد، انتخابات مجلس شورای ملی و سایر حوادث و رخدادهای منتهی به تغییر دولت اسدالله علم در اسفند 1342 را مورد بررسی قرار دادیم. از این بررسیها نتیجه گرفتیم که مواضع آیتالله خویی درمقایسه با مواضع سایر علما و مراجع تقلید (بهجز امام خمینی) از لحن تندتر و شدیدتری برخوردار بوده است. فتوای ایشان در تحریم همکاری با دولت پهلوی از مهم‌ترین و کمنظیرترین فتواهای مراجع تقلید شیعه علیه حکومت در دوران پهلوی بهشمار میرود.