خودکارآمدی کامپیوتر: سنجش و جایگاه آن در مدل پذیرش فنآوری اطلاعات (مطالعه موردی دانشجویان دختر و پسر دانشگاه‌های اصفهان و آزاد اسلامی شهرضا)

این مقاله نتیجه پژوهشی پیمایشی در حوزه ابزار جمع‌آوری اطلاعات به عنوان مقیاس خودکارآمدی کاربران کامپیوتر (کاسیدی وآیچاس،2002) بوده است. پرسشنامه مربوطه، تاکنون در پژوهش‌های متعددی (برای نمونه کاچلهورفروخاین،2009) استفاده شده است. داده‌های پژوهش از میان 200 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه‌های اصفهان و دانشگاه آزاد اسلامی شهرضا جمع‌آوری شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی (یک متغیره و دو متغیره) و آزمون فرضیات پژوهش دو متغیره (آزمون تی وضرایب همبستگی آر پیرسون ) و تحلیل چند متغیره (تحلیل رگرسیون و تحلیل عاملی) استفاده شده است. توضیح آنکه گسترش روزافزون اثرات و کارکردهای مختلف کامپیوتر، اینترنت و فنآوری اطلاعات در حوزه‌های گوناگون سیاست، اقتصاد، آموزش، فرهنگ و غیره، زمینه مناسبی برای تجزیه و تحلیل مکانیسم چگونگی استفاده از فنآوری اطلاعات و کامپیوتر را فراهم کرده است. مدل پذیرش فنآوری دیویس(1985و 1989) یکی ازشایع‌ترین مدل‌های تبیین چگونگی استفاده ازفنآوری اطلاعات وکامپیوتر است که اندیشمندان بی‌شماری سعی در آزمون آن مدل بر اساس بسترهای فرهنگی مختلف داشته‌اند. ونکاتش و دیویس (2000) با مرور مطالعات پیشین به اصلاح و ارایه مدل پذیرش فناوری اطلاعات2پرداخته‌اند و در مدل اصلاحی پیشنهادی بر عوامل فردی تاکید کرده‌اند که خودکارآمدی کامپیوتریکی، یکی از آن عوامل محسوب می‌شود. خودکارآمدی کامپیوتر یک متغیر مهم و اساسی در موفقیت رفتار فنآوری کاربران کامپیوتر است. اگرچه چندین پژوهش در ایران در حوزه اینترنت، کامپیوتر و فنآوری اطلاعات انجام شده، اما کمتر به موضوع خودکارآمدی کامپیوتر بر اساس مدل پذیرش فنآوری اطلاعات توجه شده است. از این‌رو، هدف اساسی پژوهش حاضر سنجش خودکارآمدی کامپیوتر و تعیین تاثیر عوامل مختلف برآن است.