تحلیل‌ مضمون و اسناد «سیاست‌‌‌ جایگزینی» پیام‌رسان‌های داخلی به‌جای تلگرام در ایران

مقاله حاضر با هدف فهم بیشتر سیاست گذاری فضای مجازی در نزد دستگاه فکری سیاست گذار کشور، به این سوال پاسخ می‌دهد که «سیاست جایگزینی» پیام‌رسان‌های اجتماعی داخلی به جای تلگرام در نظام سیاست‌گذاری و آرای سیاست‌گذاران ایرانی چه جایگاهی دارد؟ یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد، سیاست‌ «اخذ مجوز» پیام‌رسان‌های اجتماعی که در قانون مطبوعات و حوزه چندرسانه‌ای کشور حاکم است، در فضای مجازی نیز مطلوب نظام سیاست‌گذار است. در عمل نیز سیاست سلبی فیلترینگ و برنامه دولت برای خروج بخش دولت، آموزش و خدمات و کسب و کار از پیام‌رسان‌ تلگرام و تشویق این بخش‌ها به فعالیت در یک پیام‌رسان‌ داخلی، توسط سیاست گذاران طراحی و پیاده‌سازی شده است. حمایت و توسعه پیام‌رسان‌های داخلی به عنوان یک «سیاست حاکمیتی»، در قالب انواع حمایت های فنی، نهادی، زیرساختی، تعرفه ای و اعطای وام در راستای سیاست‌ جایگزینی پیام رسان های داخلی مورد توجه نظام سیاست‌گذاری قرار گرفته است. به‌زعم سیاست‌گذاران، اجرای سیاست جایگزینی پیام‌رسان‌ها با پیامدهای ناخواسته‌ای هم‌چون رواج و عادی‌سازی استفاده از فیلترشکن‌ها و چالش‌های نهادی، فنی و اجتماعی همانند چالش اعتماد عمومی، حریم خصوصی، امنیت اطلاعات و مداخله گری مواجهه است که البته وزن هر چالش در بین هر یک از سیاست‌گذاران متفاوت است.

content and thematic analysis of the substitution policy of domestic messengers instead of telegram in iran

the writers of this paper aiming to further understanding of the policy making of virtual space in iran attempt to address this question: what are the social and political meanings consequences of the policy of substituting telegram messenger by local messenger applications in iran”? our investigative results indicate that the policy of “requesting permission” that is originally adopted by the iranian press law, is also an ideal end from the viewpoint of the policy making system in iran. indeed, the policy of filtering and the aim of the exit of government issues, education, and business services from telegram, and shifting these activities towards one local application, is something that is planned and implemented by the iranian policy makers. in addition, supporting and developing local messenger applications, framed by detersive technical, institutional, infrastructural, franchised, and loan granting, in accordance with the policy of localizing virtual space applications, are preferred and followed by the policy makers in the area of virtual space. from the viewpoints of the iranian virtual space policy makers, the execution of localizing virtual space applications, is faced by some negative consequences, including the prevalence of the usage of anti-filters, and some very important problems, such as institutional, technical, and social challenges of public trust, private sphere, information security, and government intrusion , considering the point that the importance of each challenge is not the same among all the iranian virtual space policy makers.