تحلیل حقوقی بهره‌برداری از میادین مشترک نفت و گاز با تاکید بر میدان مشترک پارس جنوبی

میادین مشترک نفت و گاز ساختارهای هیدروکربوری هستند که از مرزهای جغرافیایی یک کشور عبور کرده و وارد قلمرو کشور دیگر می‌شوند. افزون بر این، برخی از میدان‌های نفت و گاز در مناطق مورد اختلافِ حاکمیتی دو یا چند دولت قرار می‌گیرند که در ادبیات حقوقی میادین مشترک مطالعه می‌شوند. حقوق بین‌الملل به عنوان ابزار نظم در روابط بین‌المللی دارای چارچوب کلی حقوقی در خصوص تنظیم رفتار دولت‌ها پیرامون بهره‌برداری از میادین است. پرسش این نوشتار، رویکرد کلی حقوق بین‌الملل به طور عام؛ و هم‌چنین رفتار جمهوری اسلامی ایران و قطر در بهره‌برداری از میدان مشترک پارس جنوبی از منظر خاص است. نتیجه آن که، رویکرد حقوق بین‌الملل مبتنی بر همکاری است و میدان گازی پارس جنوبی به عنوان بزرگ‌ترین میدان گازی مشترک جهان نیز از قاعده‌ی کلی همکاری مستثنا نمی‌باشد