ماهیت قرارداد فورفیتینگ در حقوق ایران و آمریکا

اصل سرعت در تجارت بین‌الملل اقتضا دارد صدر تا ذیل عملیات تجاری بدون فوت وقت صورت گیرد؛ تامین مالی به روش فورفیتینگ (تنزیل قطعی) می‌تواند با کم‌ترین هزینه، در کوتاه‌ترین مدت و کم‌‌ترین خطر، نیاز مالی فعالان تجاری و سرمایه‌گذاران از جمله نیاز به نقدینگی را از طریق انتقال مطالبات بلندمدت آنان بدون حق رجوع در عرصه‌ی تجارت بین‌الملل برآورده سازد. تامین مالی به شیوه‌ی یاد شده در قالب قراردادی میان فورفیتر و بستانکار صورت می‌گیرد. در این پژوهش، تعیین ماهیت حقوقی این قرارداد به لحاظ شناسایی آن در حقوق ایران و آمریکا مورد پرسش است. اکثر کشورهای جهان از جمله آمریکا نظام قراردادی را برای ماهیت حقوقی تامین مالی فورفیتینگ مطرح می‌کنند و در ایران نیز به دلیل آن که تامین مالی فورفیتینگ بر انتقال طلب مبتنی است، برای تبیین ماهیت حقوقی این نوع قرارداد می‌توان از روش‌های قراردادی مبتنی بر انتقال طلب بهره جست.