احساس نا‌امنی و ترس از جرم

احساس ناامنی از عوامل متعددی مانند جرم یا ترس از بزه‌دیده واقع شدن ناشی می‌شود. چنین احساسی موجب از بین رفتن اعتماد به نفس، درماندگی فرد، منفعل شدن وی و شکل‌گیری واکنش کنترل نشده و هیجانی خواهد شد. مهم‌تر از همه، احساس ناامنی ناشی از جرم یا بزه‌دیدگی می‌تواند دولت را به سمت رویکرد عوام‌گرایی به عدالت در کیفر سوق دهد؛ احساس ناامنی که یک عامل موثر در سیاست‌گذاری‌های کلان است، در همه‌ی افراد یکسان نیست و میزان آن به تعاملات پیچیده‌ی میان افراد و عوامل مختلف مانند محیط اجتماعی، فیزیکی و پیشینه‌ی فرهنگی بستگی دارد. نوشتار حاضر بر آن است تا به بررسی چهار متغیر تاثیرگذار بر احساس ناامنی شامل آگاهی،‌ جنسیت، شهر و تحصیلات بپردازد. روش تحقیق در این پژوهش، تحلیل اطلاعات جمع‌آوری شده‌ی محققان با پرسش‌نامه‌ی خودساخته و تجزیه و تحلیل آن‌ها با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس و آزمون فرضیات تحقیق با استفاده از این نتایج و دیگر مطالعات کتابخانه‌ای است. نتایج تحقیق بیان‌گر آن است که بین احساس امنیت و چهار متغیر فوق رابطه‌ی معنادار و معکوس وجود دارد. احساس ناامنی یک واقعیت اجتماعی همگانی و مشترک نیست. بر همین اساس، سیاست‌گذاری‌های کلان در حوزه‌ی نظام عدالت کیفری می‌تواند ناشی از سنجش‌های قطعی یا عدم توجه آگاهانه یا ناآگاهانه به تاثیر متفاوت متغیرهای ذکر شده باشد و چنین سیاست‌هایی را مبتنی بر عوام‌گرایی، عجولانه و ناموفق نماید.