بررسی نقش زنان در فرایند تصمیم‌گیری مهاجرت خانوادگی به استان تهران

عمدۀ زنان در جریان مهاجرت‏های خانوادگی به‏عنوان مهاجر تبعی شناخته می‏شوند و نقش آنان در فرایند تصمیم‏گیری مهاجرت‏ مغفول مانده است. مطالعۀ حاضر به دنبال بررسی نقش زنان در جریان مهاجرت‏های خانوادگی به استان تهران است. جامعۀ آماری همۀ زنان مهاجری است که در دورۀ 1385 تا 1395 وارد استان تهران شده‏اند. با استفاده از تکنیک پیمایش و ابزار پرسش‌نامه تعداد 500 نفر زن مهاجر دارای همسر در شهرهای تهران و ملارد پیمایش شدند. یافته‏ها از آن حکایت دارد که هر اندازه زنان از محل سکونت خود (شهر/ روستا) ناراضی بوده‏اند، در تصمیم‏گیری مهاجرت به استان تهران مشارکت بیشتری کرده‏اند. با افزایش قدرت زنان در خانواده، مشارکت آنان در جریان مهاجرت خانواده بیشتر شده است. زنان بیشترین مشارکت را به ترتیب در مهاجرت‏های زن‌محور، فرزند‌محور و شوهر‌محور ایفا کرده‏اند. مطالعۀ حاضر نشان می‏دهد که زنان مهاجرت را راهبردی فردی برای رهایی از محدودیت‏های مبدا و نیز راهبردی خانوادگی برای بهبود وضعیت معیشت خانواده و تامین آینده‏ای بهتر برای فرزندان خود می‏بینند. با ادامۀ روند بهبود وضعیت اجتماعی زنان، انتظار می‏رود نقش و مشارکت آنان در مهاجرت خانوادگی نیز بیشتر شود.