فضای گفتمانی فعالیت بدنی زنان
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
عرب نرمی بتول
|
|
منبع
|
زن در توسعه و سياست - 1395 - دوره : 14 - شماره : 4 - صفحه:477 -491
|
|
چکیده
|
این مقاله فضای گفتمانیِ فعالیت بدنی زنان را به منظور پاسخ به سوالی اساسی بررسی می‌کند؛ چرا اغلب زنان با تداوم فعالیت بدنی مشکل دارند و موفق نمی‌شوند به‌طور دائمی از یک برنامۀ تمرینی سبک، منظم و طولانی‌مدت استفاده کنند؟ تحلیل حاضر با استفاده از توصیف مفاهیم به‌کار‌رفته در نظریۀ گفتمان لاکلو و موف (1992) انجام شده است. در فضای فعالیت بدنی زنان، دو گفتمان ترس از چاقی و گفتمان سلامت‌جویی به‌منزلۀ گفتمان بزرگ و کوچک شناسایی شده است. دستاورد این مقاله تبیین این فرضیه است که آنچه اهداف بلند‌مدت و حضور منظم در فعالیت بدنی را رقم می‌زند مرتبط با اهدافی است که گفتمان سلامت‌جویی و مسئولیت فردی نسبت به رفتارهای سلامت ایجاد می‌کند و برنامه‌های مشارکتی نامنظم نیز مرتبط با اولویت‌ها و اهدافی است که گفتمان ترس از چاقی تعریف می‌کند. همچنین، شناسایی و دسته‌بندی مقولات مرتبط با هر‌یک از اهداف فیزیکی، روانی و اجتماعی در این دو گفتمان نشان می‌دهد به دلیل غلبه و برتری گفتمان چاقی این اهداف، معنا و هویت خود را از گفتمان چاقی دریافت می‌کنند. برنامه‌ریزی‌های آیندۀ فعالیت بدنی برای زنان باید با در نظر گرفتن گفتمان‌های غالب در این فضا تدوین شود.
|
|
کلیدواژه
|
گفتمان سلامت‌جویی، ترس از چاقی، فعالیت بدنی
|
|
آدرس
|
دانشگاه دامغان, دانشکدۀ علوم انسانی, گروه علوم ورزشی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
b.arabnarmi@yahoo.com
|
|
|
|
|
|
|