تابع عرضۀ خانه‌داری زنان متاهل در شهر تهران

در نظریۀ اقتصادی متعارف، به تولید خانگی و خدمات ارائه‌شده در داخل خانوار چندان توجه نمی‏شود، زیرا آنچه در خانوارها تولید و مصرف می‏شود ارزش اقتصادی ندارد و در محاسبات ملی اقتصادی وارد نمی‏شود. این در حالی است که خانواده محل شکل‏گیری بسیاری از کالاها و خدمات ارزشمند است که در تعیین رفاه مردم جامعه نقشی برجسته دارند و زنان در کانون این بحث‌اند. از‌این‌رو، در این مقاله برای تحلیل فعالیت مهم و ارزشمندی با نام «خانه‏داری»، الگویی جایگزین ارائه می‏شود که با خصوصیات خانوادۀ ایرانی کمی سازگارتر است. در این تحقیق، از روش پیمایشی و مطالعۀ میدانی استفاده شده است. روش جمع‏آوری اطلاعات مبتنی بر نمونه‏گیری تصادفی ساده از زنان متاهل و مراجعه به واحدهای انتخابی بوده است. بر این اساس، تابع عرضۀ خانه‏داری که از الگو به‌دست می‏آید، با استفاده از نمونه‏ای شامل 409 زن متاهل ساکن شهر تهران با دست‌کم 35 سال، بر‌اساس الگوی رگرسیونی سانسور‌شده، با در نظر گرفتن توزیع لجستیک برای جزء خطای رگرسیون و به روش حداکثر راست‌نمایی تخمین زده شده است. نتایج از این حکایت دارد که درآمد، آموزش، اشتغال و سن زنان و همچنین درآمد خانواده و مدت زندگی زناشویی همگی بر میزان خانه‏داری زنان اثر منفی دارند، اما تعداد فرزندان اثر مثبت را نشان می‏دهد.

Housework Supply Function of Married Women in Tehran

Conventional economic theory neglects home production and provided services within household because what is produced and consumed within households has not economic value and hence does not enter to national accounts. The main reason of such ignorance is that the home products do not transmit from market. The history of this viewpoint dates back to the advent of industrialization into the capitalism. Family is a framework for preparation of many worthy commodities in which determine welfare of individuals while women attend the core of this process. Some economists in second half of twentieth century attempted to incorporate housework into the neoclassical theory of laborleisure choice. Accordingly, this paper also presents an alternative model to analyze such valuable activity so called "housework" in which is more compatible to characteristics of Iranian family and includes evident implications. The model leads to a supply function of housework that represents the housework is a negative function of female's wage rate and a positive function of husband's wage and the wife's share from husband's earnings. The method of research is gathering data of married women and analyzing evidence according to econometric equations. These data have gathered by questionnaire. The housework supply function has been estimated by using a sample that includes 409 married women who reside in Tehran and are at least 35 years old. The estimation is based on logistic distribution function and Maximum Likelihood method. Results suggest that earnings, education, employment and age of women besides family income and marriage duration have negative effect on housework but number of children shows positive impact. As a whole, factors that make market opportunities more attractive tend to lessen the time devoted to housework and vice versa.