برابری جنسیتی و باروری در ایران

این مقاله به بررسی تاثیرات متقابل باروری و برابری جنسیتی در ایران با استفاده از داده‏های های پانل استانی در دوره زمانی 1387ـ1391 می‏پردازد. برای دستیابی به این هدف، اثر دو نوع برابری، برابری در خانواده و برابری در نهادهای فردگرا، بر باروری بررسی شده است. برای این منظور، دو مدل باروری و برابری جنسیتی برآورد شده است. مدل اول نشان می‏دهد که با افزایش برابری جنسیتی (در کل و در بازار کار) باروری از یک الگوی u (وارونه) تبعیت می‏کند؛ یعنی ابتدا افزایش برابری جنسیتی باروری را کاهش می‏دهد، ولی پس از رسیدن به نقطه عطف باروری، افزایش می‏یابد. مدل دوم نمایانگر یک رابطه u‌مانند بین باروری و برابری جنسیتی (در کل و در تحصیلات) است. به عبارت دیگر، افزایش باروری ابتدا برابری جنسیتی را افزایش می‏دهد، سپس پس از رسیدن به نقطه‏ای افزایش برابری جنسیتی را به همراه دارد. نتایج دلالت بر این دارد که در ایران انتقال از باروری بالا به باروری زیر سطحِ جایگزینی همراه با برابریِ سریع در نهادهای فردگرا (مانندآموزش)، ولی برابری کمتر در دیگر نهاد فردگرا، یعنی مشارکت در بازار کار، بوده است. به علاوه این انتقال همراه با برابری سریع در نهاد خانواده، و‌لی برابری کمتر در نهادهای خانواده‌گرا، مانند توسعه سیاست‏های حمایتی مناسب در دوره بارداری و فرزندداری، توسعه ترتیبات کاری انعطاف‌پذیر محیط کار بوده است.