سنجش عوامل موثر بر محیط‌ زیست‌گرایی زنان ایرانی

بحران محیط زیست، امروزه یکی از گرفتاری‌های مهم جهانی به‌شمار می‌رود. مواجهه با این بحران به‌منزله یک تلاش جمعی نیازمند ایجاد نگرش‏های محیط زیست‌گرایانه در مردم است. آنچه در این زمینه درخور تامل است شناسایی عوامل موثر بر محیط‏زیست‏گرایی افراد مختلف جامعه، بالاخص زنان است، زیرا بنا بر دو محور اصلی نظریه اکوفمنیسم، یعنی رابطه زنان با محیط زیست و نقش آنان در حل مشکلات اکولوژیکی، زنان در توجه به محیط زیست جایگاه ممتاز و ویژه‏ای دارند و از طرف دیگر به علت اینکه زنان با محیط زیست بیشتر عجین‌اند، می‏توانند از طریق انتقال دانش و علاقه زیست‌محیطی به کودکان در حفظ محیط زیست فعال باشند. از‌این‌رو، مطالعه عوامل تاثیرگذار بر محیط‏‌زیست‏‏گرایی زنان می‏تواند راهگشای بسترسازی برای ایجاد این عوامل و جلب مشارکت زنان در حفاظت از محیط زیست باشد. تحقیق حاضر ‌درصدد شناسایی و مطالعه عوامل موثر بر محیط‏زیست‏گرایی زنان ایرانی است. بدین منظور، با توجه به تحقیقات انجام‌شده در این خصوص و با پشتوانه نظری اکوفمنیسم و با تحلیل ثانویه داده‏های موج پنجم پیمایش‏ «داده‏های ارزش‏های جهانی»در کشور ایران با حجم نمونه 2 هزار و 667 نفر، که با روش نمونه‌گیری احتمالی چندمرحله‏ای صورت پذیرفته است، به کنکاش در این عوامل می‏پردازد. یافته‏های تحقیق نشان می‏دهد متغیرهای مشارکت اجتماعی، دینداری، دانش زیست‌محیطی، سن، و تحصیلات با محیط‏زیست‏گرایی زنان ارتباط معنا‏داری ‏دارند، ولی طبقه‏ اقتصادی زنان تاثیری بر محیط‏زیست‏گرایی آنان ندارد. همچنین، یافته‏های تحقیق نشان می‏دهد که سه متغیر دانش زیست‌محیطی، دینداری، و مشارکت توانسته‌اند 82‌درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین کنند و توضیح دهند.