زنان ایرانی در مجلس شورای اسلامی با تاکید بر نظریه گزینش سیاسی

گزینش سیاسی فرایندی است که به‌وسیله آن افراد مقامات رسمی را در نظام سیاسی به‌دست می‌آورند. موضوع مشارکت سیاسی زنان یکی از موضوعات مهمی است که مورد توجه اندیشمندان قرار گرفته و بخش عمده‌ای از مباحث اجتماعی‌ـ سیاسی را به خود اختصاص داده است. مجالس قانونگذاری یکی از عرصه‌هایی است که زمینه‌ای مناسب را برای حضور سیاسی زنان فراهم کرده است. مقاله حاضر، در چارچوب روشی توصیفی و تحلیلی، در‌صدد است موانع حضور سیاسی زنان در جمهوری اسلامی ایران را، با تاکید بر مجلس شورای اسلامی، در چارچوب ساختارهای فرصت بررسی کند. با بررسی دوره 32ساله پس از انقلاب اسلامی، یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که در قالب سه ساختار فرصت‌های سیاسی‌ـ حقوقی، فرصت‌های فردی‌ـ شخصیتی، و فرصت‌های اقتصادی‌ـ اجتماعی زنان ایرانی به‌رغم اینکه از لحاظ قانونی و حقوقی با موانع جدی روبه‌رو نیستند، به دلیل برخی عوامل فردی‌ـ شخصیتی و نیز سیاسی‌ـ اجتماعی نتوانسته‌اند حضور گسترده‌ای در انتخابات مجلس داشته و کرسی‌های قابل توجهی در مجلس شورای اسلامی به‌دست آورند.