برابری جنسیتی در نظریه شهروندی متمایز آیریس ماریون یانگ

مساله زنان، از مسایل اساسی جامعه معاصر است که راه‌حل‌های متفاوتی را تجربه نموده است. درحالی‌که فمینیست‌های موج اول بر حقوق برابر با مردان تاکید می‌کردند و فمینیست‌های موج دوم بر تمایز و تفاوت زنان از مردان اصرار داشتند؛ فمینیست‌های نسل سوم تلاش نمودند هر دو سوی معمّای دو وجهی برابری- تفاوت را حفظ نمایند. یکی از نظریه‌پردازان موج سوم فمینیستی آیریس مایون یانگ است که نظریه شهروندی متمایز را ارایه نمود. یانگ با بهره‌گیری از نظریه دمکراسی مشورتی ‌هابرماس و نظریه فوکو درباره گروه‌های حاشیه‌ای و سرکوب شده، تلاش نمود گونه‌ای دمکراسی ارتباطی- مشارکتی را طرح کند که در آن زنان و سایر گروه‌های ستمدیده و محروم ضمن حفظ تفاوت‌های خود در عرصه عمومی، امکان مشارکت کامل و برابر با سایرین را بیابند. بر همین اساس، مقاله حاضر نظریه شهروندی متمایز یانگ را مورد بررسی و نقد قرار می‌دهد تا نشان دهد که این نظریه تا چه اندازه در ارایه یک راه‌حل بدیل برای مساله زنان و گروه‌های اجتماعی محروم و حاشیه‌ای موفق بوده است.