تجارب زیسته و ادراک زنان از فضاهای عمومی شهری (مورد مطالعه: زنان شهر سقز)

هنگام تحقیق در مورد فضای شهر مهم است که نه ‌تنها خود فضا، بلکه افرادی که از آن استفاده می‌کنند و درواقع چگونه از آن استفاده می‌کنند، درنظر گرفته شود. پژوهش حاضر بر زنان شهرستان سقز متمرکز می‌شود تا تجربیات ظریف زنان در حین حرکت در فضاهای عمومی و چگونگی استفاده و مذاکرۀ زنان از این فضاها را در سلسله‌مراتب جنسیتی، طبقاتی و اجتماعی-فضایی منعکس کند. از میان رویکردهای متعدد تحقیق کیفی برای بررسی تجارب زیستۀ زنان از فضاهای عمومی شهری، رویکرد پدیدارشناسی برگزیده شد تا به ارائۀ گزارش عمیق و دقیق‌تر افراد از تجاربشان بپردازد. جمعیت مورد مطالعه در این تحقیق شامل زنانی بود که در شهر سقز زندگی کرده‌اند و تجربۀ حضور در فضاهای عمومی را دارند. روش نمونه‌گیری که در پدیدارشناسی استفاده می‌شود، نمونه‌گیری هدفمند است؛ زیرا افرادی انتخاب می‌شوند که از پدیده‌های مربوط آگاهی داشته باشند تا امکان درک تجربۀ زیستۀ زنان در فضای عمومی فراهم شود. حجم نمونه تا شرکت‌کنندۀ 20 ادامه یافت و تحلیل داده‌های پژوهش با روش پدیدارشناسی توصیفی کلایزی انجام گرفت. نتایج مطالعه در قالب هفت مضمون «برهم‌کنشی فضای عمومی-خصوصی»، «مرزبندی‌های فضایی»، «از ضرورت تا لذت حضور»، «دربرگیری و طرد فضایی»، «از کلیشه‌های حضور تا مقاومت فضایی»، «حس مکان» و «ادراک از شهر و الگوی ایدئال زنانه» با 19 دستۀ مضمونی ارائه شد و به توصیف جامعی از هریک از این مضامین پرداخته شد.

lived experiences and women's perception of urban public spaces (study case: saqqez city women)

in researching urban space research, it is important to take into account not only the space itself but also the individuals who use it and their actual behaviors. the current study concentrates on the women of saqqez city in order to illustrate the experiences of women in public spaces and the manner in which they utilize and negotiate these spaces within gender, class, and socio-spatial hierarchies. the phenomenological approach was selected to provide a more detailed and in-depth report of individuals' experiences, as one of the numerous qualitative research approaches to investigate women's lived experiences of urban public spaces. this research examined women who resided in saqqez city and had encountered public spaces. purposive sampling is the sampling method employed in phenomenology, which involves the selection of individuals who possess knowledge of the pertinent phenomena to facilitate the comprehension of the actual experiences of women in the public context. the descriptive phenomenological method of collaizi was employed to analyze the research data, which was expanded to include 20 participants. the results of the study are presented in the following seven themes: “public-private space interaction,” “spatial boundaries,” “from necessity to the pleasure of presence,” “spatial inclusion and exclusion,” “from presence stereotypes to spatial resistance,” and “sense of place.” the 19 thematic categories that comprised “perception of the city and the ideal female model” were comprehensively described.