استراتژی‌‌های زنان ایرانی جهت ورود به عرصۀ سیاست و مواجهه با امر سیاسی

زنان ایرانی جهت ورود به عرصۀ سیاست یا مواجهه با امر سیاسی، استراتژی‌‌های متنوعی درپیش می‌‌گیرند که هدف این پژوهش، فهم آنها از منظر زنان است. منظور از استراتژی، راهبردهای کلانی است که می‌‌توان در مجموع از رفتارهای فرد در موقعیت‌‌های گوناگون کشف کرد و در نوشتار حاضر بدین معناست که زنان ایرانی از چه سازوکارهای جهت ورود به عرصۀ سیاست و مواجهه با امر سیاسی استفاده می‌‌کنند؟ به این منظور چارچوب مفهومی با رویکردی تفسیری انتقادی و با اتکا به مفاهیم حساسی همچون درک از نابرابری جنسیتی، تجربۀ متفاوت (تجربۀ زیستۀ زنانه) و پیشروی آرام منبعث از دیدگاه‌‌هایی همچون فمینسیم رادیکال و نظریۀ آصف بیات، تدوین شد. این پژوهش با رویکرد کیفی (مصاحبه‌‌های فردی و گروهی) و با روش تحلیل مضمون انجام شده است. براساس نتایج این پژوهش چهار گونه استراتژی مقاومت جنسیتی جسورانه، بی‌‌عملی منتظرانه، سیاست‌‌ورزی زنانه (استراتژی نرم)، و عزلت‌‌گزینی مایوسانه به‌دست آمده‌‌اند. ازاین‌‌رو می‌‌توان گفت با توجه به تفاوت شیوۀ آگاهی و منشا آن در افراد، گزینش استراتژی و راهبرد نیز در بین زنان متفاوت است و به‌دنبال آن تکثری از الگوهای عاملیت و سوژگی زنان در میدان سیاست وجود دارد. علاوه‌‌براین نتایج پژوهش حاکی از دو نکتۀ مهم است: 1. حساسیت‌‌های جنسیتی و کنشگری سیاسی زنان پیونده خورده و جدایی‌ناپذیرند. 2. جنسیت را می‌‌توان به‌عنوان یکی از بردارهای تعیین‌‌کنندۀ کنشگری سیاسی در عرصۀ خرد و کلان دانست.

Strategies of Iranian Women to Enter the Field of Politics and Face Political issues

Iranian women adopt various strategies to enter the field of politics or to face political issues. The purpose of this study is to understand these strategies from the perspective of women. Strategy refers to largescale approaches that can be explored as a whole from individual behaviors in different situations, and in the present article, we are particularly concerned with mechanisms Iranian women use to enter politics and confront political issues and problems? For this purpose, a conceptual critical approach was developed with an interpretive approach relying on sensitive concepts such as understanding gender inequality, different experience (female lived experience) and slow progression from perspectives such as radical feminism and that of Asif Bayat. This research has been done with a qualitative approach (individual and group interviews) and with the method of content analysis. Based on the results of this study, four types of strategies were identified:  bold gender resistance, anticipatory inaction, feminine political attitude (soft strategy) and desperate isolation. Thus it can be said that due to the difference in the method of awareness and its origin in different individuals, the choice of strategy is different among women, and consequently there is a multiplicity of patterns of agency and subjectivity of women in politics. In addition, the results of the study indicate two important points: 1. Gender sensitivities and women’s political activism are interconnected and inseparable. 2. Gender can be considered one of the determining factors of political activism in the micro and macro arenas.